اختلال طیف اوتیسم
اختلال طیف اوتیسم چیست؟
اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک اختلال مغزی است که در اوایل زندگی شروع می شود. بر ارتباطات و تعامل اجتماعی تأثیر می گذارد و با الگوهای تکراری و محدود رفتار یا علایق همراه است.
علائم و نشانه های اختلال طیف اوتیسم چیست؟
کودکان مبتلا به ASD اغلب مشکلات زیر را دارند:
- زبان بدن و تماس چشمی
- تعاملات اجتماعی
- ایجاد و حفظ روابط
- ورودی حسی
- رفتار سفت و سخت
- علایق شدید و غیرعادی
در کودکان نوپا، والدین ممکن است متوجه شوند:
- سخنرانی تاخیری
- تنها با استفاده از چند حرکت (تک زدن، کف زدن، اشاره)
- وقتی کسی نام او را صدا می کند پاسخ نمی دهد
- اجتناب از تماس چشمی
- به اشتراک گذاشتن لذت یا علایق با دیگران
- روش های غیرمعمول حرکت دست ها، انگشتان یا کل بدن
- بسیار متمرکز یا چسبیده به اشیاء غیرعادی
- تقلید از دیگران یا تظاهر به مقدار کم
- علایق حسی غیر معمول
- تشریفاتی مانند تکرار مکرر چیزها یا ردیف کردن اشیاء
علائم خفیف‌تر ممکن است تا زمانی که کودک بزرگ‌تر نشده و مشکلات زیر را داشته باشد، شناسایی نشود:
- تشکیل دوستی ها
- وانمود کردن بازی
- دانستن اینکه چگونه در موقعیت های اجتماعی مختلف عمل کنید
- علایق غیرمعمول و شدید در موضوعات یا فعالیت های خاص
هیچ دو نفر مبتلا به ASD علائم و نشانه های مشابهی ندارند. بسیاری از چیزها می توانند نقش داشته باشند، مانند تأخیر زبانی، مشکلات فکری و یادگیری و چالش های رفتاری. به همین دلیل، اوتیسم به عنوان یک “طیف” توصیف می شود.
اختلال طیف اوتیسم چگونه تشخیص داده می شود؟
آگاهی عمومی از نشانه‌های اوتیسم و ابزارهای غربالگری جدید، شناسایی زودهنگام اوتیسم را آسان‌تر کرده است. پزشکان در هر چکاپ به دنبال علائم و نشانه‌ها می‌گردند، در مورد نگرانی‌هایی که ممکن است والدین داشته باشند سؤال می‌کنند و در ویزیت‌های 18 ماهه و 2 ساله آزمایش غربالگری انجام می‌دهند.
در صورت مشاهده هرگونه نگرانی، پزشکان یک ارزیابی کامل را پیشنهاد می کنند. این معمولا شامل تیمی از متخصصان است. این تیم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- پزشکانی که اختلالات رشدی را درمان می کنند
- روانشناسان
- کاردرمانگران و گفتاردرمانگران
آنها کودک را برای درک زبان/ارتباطات، تفکر، عواطف، رشد، سلامت جسمانی، مهارت های اجتماعی و مهارت های خودیاری او مشاهده و ارزیابی می کنند. آنها همچنین از خانواده در مورد نگرانی هایشان و تولد، رشد، رشد، رفتار و سابقه خانوادگی کودک می پرسند.
چه چیزی باعث ASD می شود؟
علت دقیق اختلال طیف اوتیسم ناشناخته است. این احتمال وجود دارد که بسیاری از چیزهای مختلف در ترکیب منجر به تغییر در نحوه رشد مغز قبل از تولد نوزاد شوند. قوی ترین شواهد نقش ژن های یک فرد را تایید می کند.
موارد دیگر، مانند مشکلات در دوران بارداری یا هنگام تولد، ممکن است نقش داشته باشند. بسیاری از کودکان مبتلا به ASD دارای ناتوانی ذهنی نیز هستند.
واکسن ها باعث اوتیسم نمی شوند.
اختلال طیف اوتیسم چگونه درمان می شود؟
هرچه درمان کودکان مبتلا به ASD زودتر شروع شود، بهتر است. بسته به نیاز کودک، درمان ممکن است شامل رفتار درمانی، گفتار درمانی، کاردرمانی، دارو و کمک اضافی برای یادگیری باشد. هدف کمک به کودکان است:
- بهتر ارتباط برقرار کنند
- با دیگران بازی کنید و مهارت های اجتماعی را بیاموزید
- رفتارهای تکراری یا بد را کاهش دهید
- یادگیری را بهبود بخشد
- ایمن باشند و از بدنشان مراقبت کنند
قبل از 3 سالگی
قبل از 3 سالگی، کودکان ممکن است واجد شرایط دریافت خدمات از طریق برنامه مداخله زودهنگام خود باشند. خانواده ها با تیمی از کارشناسان بر روی یک طرح خدمات خانوادگی فردی (IFSP) کار می کنند. این طرح اهداف را مشخص می کند و یک برنامه درمانی ارائه می دهد.
تیمی از درمانگران در خانه یا مهدکودک برای خانواده های واجد شرایط درمان ارائه می کنند.
خدمات همچنین ممکن است در کلینیک های مستقر در بیمارستان یا در مراکز اجتماعی موجود باشد. شرکت های بیمه ممکن است بسیاری از خدمات را جبران کنند.
بعد از 3 سالگی
کودکان 3 تا 5 ساله مبتلا به ASD که واجد شرایط هستند، بر اساس قانون آموزش افراد دارای معلولیت (IDEA) از خدمات رایگان پیش دبستانی برخوردار هستند. درمان و/یا کمک یادگیری اضافی از طریق مناطق مدرسه محلی یا سایر مراکز آموزشی ارائه می شود – چه در خانه یا در کلاس درس.
وقتی بچه‌ها به سن مهدکودک می‌رسند، والدین می‌توانند از طریق منطقه مدرسه محلی از برنامه آموزشی فردی (IEP) درخواست کنند. یک IEP می تواند شامل اهداف یادگیری همراه با اهداف رفتاری، اجتماعی و مراقبت از خود باشد. خدمات آموزش ویژه تا 21 سالگی کودک در دسترس است.
بیمارستان ها، مراکز پزشکی و کلینیک هایی که خدمات بهداشتی کودکان را ارائه می دهند، اغلب خدماتی برای کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم دارند. هم کلینیک های بهداشت رفتاری دولتی و خصوصی ممکن است خدمات خاصی برای آنها داشته باشند. مراکز اوتیسم مستقل در جامعه ممکن است خدماتی را ارائه دهند که برای کودکان مبتلا به ASD مفید است.
گاهی اوقات از داروها برای درمان علائمی مانند پرخاشگری، بیش فعالی و بی توجهی، اضطراب، افسردگی و مشکلات خواب استفاده می شود.
تحقیقات زیادی برای نشان دادن مزایای بسیاری از رویکردهای درمانی برای اختلال طیف اوتیسم – مانند تغییر رژیم غذایی وجود ندارد. مکمل؛ و موسیقی، هنر و حیوانات درمانی. به پزشک و سایر اعضای تیم خود در مورد هر روش درمانی دیگری که استفاده می کنید یا در نظر دارید بگویید تا بتوانید در مورد خطرات و مزایای احتمالی صحبت کنید.
چگونه می توانم به فرزندم کمک کنم؟
اگر فرزند شما مبتلا به اختلال طیف اوتیسم تشخیص داده شود، بسیاری از منابع و خدمات پشتیبانی می توانند به شما کمک کنند. پزشک و تیم مراقبتی شما می توانند شما را در مسیر درست راهنمایی کنند.
این چک لیست های اوتیسم مخصوص سن نیز می تواند به شما کمک کند. برای کسب اطلاعات بیشتر روی لینک کلیک کنید:
چک لیست نیازهای ویژه اوتیسم: نوزادان و کودکان پیش دبستانی (از تولد تا سن 5 سالگی)
چک لیست نیازهای ویژه اوتیسم: بچه های بزرگ (6 تا 12 سال)
چک لیست نیازهای ویژه اوتیسم: نوجوانان و بزرگسالان جوان (سنین 13 تا 21 سال)