آنچه والدین باید در مورد OCD (اختلال وسواس فکری اجباری) در کودکان بدانند
اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) یک اختلال اضطرابی است که باعث ناراحتی شدید افراد مبتلا می شود. تصاویر، افکار و تصاویر دائمی و ناخواسته، غالب می شوند و باعث ناراحتی قابل توجهی می شوند. OCD در حال حاضر حدود سه میلیون نفر را در ایالات متحده تحت تاثیر قرار می دهد (حدود 0.3 تا 1٪ از کودکان و 2٪ از بزرگسالان). میانگین شروع OCD برای مردان حدود 6 تا 15 و برای زنان 20 تا 29 است. اگرچه بسیاری از افراد از اختلال وسواس فکری-اجباری رنج می برند، تخمین زده می شود که کمتر از 10٪ در واقع هر گونه درمانی را دریافت می کنند. درمان یک کودک مبتلا به OCD حیاتی است و هر گونه تاخیر در درمان فقط باعث بدتر شدن سلامت آنها می شود. آنها می توانند جنبه های کلیدی توسعه را از دست بدهند و هزینه ای را بپردازند که در صورت تشخیص صحیح و انجام درمان مناسب، کاملا غیر ضروری است. OCD می تواند بسیار دشوار باشد. برای برخی افراد، علائم با گذشت زمان خفیف تر می شوند. با این حال، برای دیگران، OCD می تواند زندگی آنها را تحت الشعاع قرار دهد، و عملکرد آنها را در محل کار، مدرسه و غیره غیرممکن می کند. بنابراین ضروری است قبل از اینکه برای فرزندتان مقابله با آن خیلی سخت باشد، به دنبال کمک باشید.
علائم و نشانه های اختلال وسواس فکری-اجباری عبارتند از:
- نگرانی بیش از حد (در مورد همه چیز از میکروب تا مرگ).
- ترس شدید از اتفاق بد.
- احساس اینکه همه چیز باید دقیقاً همانطور باشد که بیمار معتقد است باید باشد.
- داشتن افکار یا تصاویر ناراحت کننده، ناخواسته در مورد آسیب رساندن به دیگران/افکار ناخواسته با ماهیت جنسی.
- کودکان ممکن است اجبار شدیدی برای شستن یا تمیز کردن احساس کنند، بررسی کنید که همه وسایل برقی یا چراغ‌ها خاموش باشند، وسایل را تا زمانی که «درست درست» شوند، مرتب کنید، اجبارهای ذهنی، عذرخواهی‌های مکرر، خرافات شدید، مدام درخواست اطمینان خاطر داشته باشند.
تشخیص کودک مبتلا به اختلال وسواس فکری-اجباری
اگر افکار، تصاویر و اجبارهای وسواسی با کیفیت زندگی روزمره او تداخل داشته باشد، ممکن است پزشک شما تصور کند که فرزند شما مبتلا به اختلال وسواس فکری-اجباری است. در طول این فرآیند، مهم است که در نظر داشته باشید که هیچ کس برای OCD مقصر نیست. هیچ چیزی که شما یا فرزندتان نگفتید یا انجام دادید باعث ایجاد این بیماری نشده است. مثبت ماندن و تمرکز بر درمان حیاتی است. اختلال وسواس فکری-اجباری درمانی ندارد، اگرچه درمان های خاصی وجود دارد که به خوبی کار می کنند. برای تحقیق در مورد روش‌های جدید درمان OCD، صحبت با پزشکان مختلف و متخصصان توصیه‌شده، و یافتن درمانی که برای فرزندتان بهترین کار را دارد، وقت بگذارید.
درمان های فعلی
در حال حاضر، یک درمان که اختلال وسواس فکری-اجباری را بسیار قابل درمان کرده است، پیشگیری از مواجهه و پاسخ (ERP) نام دارد. همانطور که از نام آن پیداست، شامل آموزش به کودکان می شود که چگونه با ترس ها و محرک های خود روبرو شوند، بدون اینکه تسلیم اجبار شوند. درمان باید توسط یک متخصص بهداشت روان دارای مجوز (مانند یک مددکار اجتماعی یا درمانگر) انجام شود، که برای کمک به کودک شما آموزش دیده است که درک کند که خوب است به خود اجازه دهد وسواس و اضطراب احساس کند. کلید آنها تسلط بر پاسخ فرد به محرک های رایج است.
در موارد شدید اختلال وسواس فکری-اجباری، یا جایی که ERP به تنهایی موثر نیست، پزشکان گاهی اوقات دارو را توصیه می کنند. مهارکننده های بازجذب سروتونین (SRI) به طور موثر علائم را در کودکان و نوجوانان کاهش می دهند، به طوری که بیماران به درمان ERP پاسخ بیشتری می دهند. فقط یک متخصص اطفال یا روانپزشک باید هر دارویی را توصیه کند و مطمئن شود که این خط درمانی ضروری است و نتایج مثبت قابل اندازه گیری برای کودک شما خواهد داشت. با پزشک خود در مورد سایر درمان ها نیز صحبت کنید، از جمله کمپ های روزانه، درمان سرپایی فشرده و غیره.
اهمیت حمایت خانواده
OCD می تواند باعث شود کودک به شدت احساس انزوا کند، بنابراین ضروری است که خانواده و دوستان برای حمایت از کودک دور هم جمع شوند. منابع آنلاین مختلف و گروه‌های پشتیبانی وجود دارند که به شما کمک می‌کنند تا متوجه شوید که اختلال وسواس فکری-اجباریبه دور از اینکه یک مانع غیرقابل عبور نیست، شرایطی است که بسیاری از مردم یاد گرفته‌اند با آن زندگی کنند، زیرا یاد می‌گیرند بر اجبارهای خود غلبه کنند و از یک زندگی موفق و شاد لذت ببرند.