برای برخی از والدین، فرزندپروری نوجوانان احساسات و باورهایی را القا می کند که تربیت نوجوان چالش برانگیز و مملو از تعارضات و احساسات منفی است. با این حال، یک مقاله ژورنالی آتی از مؤسسه توسعه انسانی UC Berkeley (برنامه ریزی شده برای انتشار در نسخه ژوئیه روابط خانوادگی) به یافته های علوم اعصاب اشاره می کند که نشان می دهد والدین باید دیدگاه خود را با نوجوانان و نوجوانانشان برای گنجاندن پاداش ها و فرصت های حفظ یک رابطه والدین با نوجوانان سالم تغییر دهند.
دانشمندان علوم اعصاب که روی رشد مغز نوجوانان مطالعه می‌کنند، خاطرنشان می‌کنند که در دوران گذار به دوران نوجوانی، انعطاف‌پذیری عصبی (اتصالات عصبی که تحت تأثیر تجربیات محیطی انعطاف‌پذیر و قابل تغییر هستند) فرصتی ضروری برای شکل‌دهی شبکه‌های عصبی در حال توسعه مرتبط با رشد روانی اجتماعی را فراهم می‌کند.
نویسندگان بیان می‌کنند که کیفیت بالاتر روابط والدین/فرزند منجر به نتایج مثبتی از جمله تصویر مثبت‌تر از خود، ثبات عاطفی، و روابط عمیق‌تر و معنادارتر با دیگران می‌شود. همچنین، نوجوانانی که رابطه مثبتی با والدین خود دارند، کمتر دچار افسردگی می شوند یا رفتارهای پرخطری مانند سوء مصرف مواد، رانندگی بی احتیاطی، و فعالیت جنسی زودهنگام و ناایمن انجام می دهند.
یک رابطه والدین با نوجوانان و جوانان از طریق آنچه که سبک فرزندپروری مقتدر نامیده می شود، تقویت می شود. این سبک شامل یک رابطه گرم و مثبت همراه با راهنمایی و انتظارات منطقی است. کارشناسان رشد کودک به نظارت و تعیین محدودیت به عنوان ارائه “داربست” برای ایجاد ساختار لازم برای حمایت از رشد مهارت های جدید اشاره می کنند.
با گذراندن منظم و مداوم زمان با نوجوانان، کانال‌های ارتباطی باز باقی می‌مانند و والدین را قادر می‌سازند تا حمایت و تأییدات مثبت و همچنین فرصتی برای بحث‌های آزاد مرتبط با رشد و زندگی نوجوانان به طور کلی فراهم کنند. در زیر چند پیشنهاد برای والدین در مورد چگونگی درگیر ماندن و ارتباط با نوجوانان خود آورده شده است.
جو ایجاد کنید و در فعالیت هایی شرکت کنید که تعاملات مثبت و امکان ارتباط آزاد را تشویق می کند. این شامل کاهش زمان صفحه نمایش برای همه اعضای خانواده است. خوردن شام با هم تا آنجا که ممکن است لحظاتی را برای حفظ ارتباط در مورد نحوه عملکرد همه اعضای خانواده و همچنین بحث در مورد مسائل و موضوعات مورد علاقه دوجانبه فراهم می کند. در طول وعده های غذایی و زمان های دیگر، که با هم هستید، از این فرصت استفاده کنید و «به دنیای نوجوانان خود قدم بگذارید». در مورد علایق آنها، فلسفه زندگی فعلی آنها، برنامه های آینده آنها و هر گونه نگرانی شخصی که ممکن است بخواهند در میان بگذارند، بیاموزید.
بیرون آمدن از خانه و پیاده روی یا رانندگی ممکن است فضای مناسبی را برای گفتگوی بازتر تغییر دهد. هیچ یک از فعالیت‌ها به تماس مستقیم چشمی نیاز ندارند، که ممکن است یک منطقه راحتی ایجاد کند. مزیت دیگر این است که دوره های سکوت در هر یک از این تنظیمات احساس راحتی می کند. یک به یک با هر یک از والدین نیز ممکن است احتمال مشارکت آشکار نوجوان را افزایش دهد. ایده های دیگری که ممکن است موثر باشد رفتن به خرید یا بیرون رفتن برای یک میان وعده مورد علاقه است. همچنین می توانید برای شلیک حلقه ها به باشگاه یا پارک بروید.
راه دیگری برای رابطه والدین با نوجوانان خود این است که با هم در یک فعالیت اجتماعی شرکت کنید. بسته به محل زندگی شما، می تواند یک پارک، مسیر یا پاکسازی ساحل یا سایر فعالیت های حفظ محیط زیست باشد. راه رفتن یا دویدن با هم برای حفظ سلامتی به دلیلی که سهم هر دوی شماست گزینه دیگری است.
نوجوان خود را به خواندن تشویق کنید. شاید بتوانید همان کتاب را بخوانید و یادداشت‌ها را با هم مقایسه کنید یا فقط از نوجوانتان بخواهید درباره کتابی که خوانده است به شما بگوید و بپرسد که در مورد آن چه چیزی را دوست دارد. آیا آنها با شخصیت خاصی همذات پنداری کردند؟ اگر چنین است، چرا؟
اگرچه ممکن است شروع آنها در ابتدا سخت باشد، اگر یک اتفاق معمولی نبوده باشند، میزبانی شب های خانوادگی باعث ایجاد پیوند بین همه اعضای خانواده می شود. بازی های گروهی، بازی های رومیزی، یا بازی های ویدئویی چند نفره می توانند سرگرم کننده باشند. تماشای یک فیلم با هم، رقصیدن یا کارائوکه خانوادگی نیز فعالیت های لذت بخشی هستند.
حمایت و تشویق منظم یک عنصر کلیدی در حمایت از نوجوانان است. به دنبال ویژگی های شخصی و دستاوردهایی باشید که می توانید آنها را تحسین کنید. بگذارید فرزندتان بداند که دوستش دارید و به او افتخار می کنید.