همه والدین نوزادان آن را تجربه کرده اند. یک دقیقه کودک شما با خوشحالی می‌خوابد و شما متقاعد شده اید که او ساعت ها در خواب خواهد بود. سپس ناگهان، دستانش تکان میخورد، خودش از خواب بیدار میشود، و شما به مرحله اول برگشتید و سعی میکنید او را دوباره بخوابانید. این همان چیزی است که به آن رفلکس مورو (بهت زده) میگویند. این یک رفلکس خودکار محافظ است که همه نوزادان با آن متولد میشوند و کاملا طبیعی است!
رفلکس مورو دقیقا چیست؟
رفلکس مورو، یا رفلکس مبهوت یک واکنش غیرارادی است که نوزادان تازه متولد شده تجربه میکنند. این یک اتفاق طبیعی است که والدین از بدو تولد تا 4 ماهگی متوجه این کار نوزادان خود میشوند. این رفلکس اغلب پاسخی به یک عامل بیرونی است، اما همچنین میتواند زمانی که کودک احساس سقوط و خطر داشته باشد، تحریک شود. اگر ببینید که کودکتان ناگهان دست هایش را بیرون میزند یا کمرش را قوس میدهد، کودکتان رفلکس مورو را تجربه میکند. آنها همچنین ممکن است نفس خود را بیرون بیاورند، فریاد بزنند یا با دم شدید نفس بکشند.
البته گاهی اوقات این واکنش نتیجه خاصی ندارد، یعنی باعث نمیشود کودکتان از خواب بیدار شود و به همان سرعتی که بازوهای خود را به عقب میکشد فورا با آرامش به خواب فرو میرود. اما متأسفانه، بیشتر اوقات آنها از خواب بیدار میشوند و باید سعی کنید آنها را دوباره بخوابانید.
دلایلی که نوزادان رفلکس مورو را تجربه میکنند:
رفلکس های مختلفی وجود دارند که همگی بخشی طبیعی از دوران نوزادی هستند. رفلکس مورو (بهت زدن) یکی از آنهاست. درست مانند حیوانات برای محافظت از خود، نوزادان نیز این نوع سازگاری را به عنوان نوعی محافظت دارند. در واقع، به محض هفته 28 بارداری خود را نشان میدهد!
رفلکس مورو معمولاً تصادفی نیست حتی اگر برای شما چنین به نظر برسد. هنگامی که کودک شما این واکنش را نشان میدهد به دلیل این است که احساس میکند دارد از جایی می افتد و در حال زمین خوردن است. دلیل اینکه آنها بازوهای خود را بیرون می اندازند این است که انگار می خواهند خود را بگیرند و نجات دهند، درست همانطور که اگر در حال افتادن بودید این کار را میکنید.
اینها عواملی هستند که ممکن است انجام رفلکس مورو در نوزاد شما را بیشتر کنند:
- چراغ های روشن
- صداهای بیرونی
- لمس ناگهانی یا سرد
- حرکت سریع توسط کسی که در اطراف آنها است
- قرار گرفتن در گهواره
- تغییر جهت
تغییرات در محیط ممکن است به سختی برای شما قابل توجه باشد. اما آنها می توانند برای حواس کودک شما که هنوز با دنیای بیرون سازگار نشده است، قوی و طاقت فرسا باشند.
والدین ممکن است متوجه شوند که رفلکس مورو زمانی اتفاق می افتد که کودک خود را روی پشت خود میگذارند تا بخوابد. فکر میکنید کاملاً خواب هستند (و احتمالاً خوابند) و به محض اینکه آنها را به پشت دراز میکنید، از خواب بیدار میشوند و شروع به گریه میکنند. این میتواند احساسی ترسناک برای نوزاد باشد، بنابراین تعجب آور نیست که آنها را کاملا از خواب بیدار کند. آنها به یک محرک ناراحت کننده پاسخ میدهند و به دنبال محافظت هستند.
روانشناسی کودک چیست و چرا بسیار اهمیت دارد؟
چرا رفلکس مورو در نوزادان اتفاق می افتد؟
حتی اگر شما به آرامی نوزاد تازه متولد شده خود را به زمین بگذارید، ممکن است به آنها این احساس را بدهد که در حال سقوط آزاد هستند و چیزی نمیتواند او را نجات دهد. ترسناک به نظر میرسد، درست است؟ بدن آنها به شیوه ای محافظتی پاسخ میدهد که ما آن را مبهوت میبینیم. این واقعاً اولین تلاش کوچولوی شما برای محافظت از خود در برابر خطر است.
فرهنگ لغت وبستر تعریف پزشکی زیر را از “رفلکس مورو” ارائه میدهد:
چند راه اصلی وجود دارد که میتوانید به کاهش رفلکس مورو برای کودکتان کمک کنید.
دقت کنید که هرکاری که انجام دهید نمیتواند رفلکس مورو را به طور کامل از بین ببرد. این یک واکنش ذاتی است که کودک شما در نهایت از آن رشد خواهد کرد.
در اینجا بهترین راه هایی وجود دارد که به کودک شما کمک میکند تا به این راحتی مبهوت نشود:
محرک های بیرونی را کاهش دهید. سعی کنید نورها کم نور یا با شدت یکنواخت باشند. اگر سر و صدای بیرونی وجود دارد که نمیتوان از آن اجتناب کرد (مانند ترافیک)، از یک دستگاه نویز سفید(مانند صدای سشوار) یا موسیقی آرام بخش استفاده کنید تا آن صداها را از بین ببرید. اگر مجبورید در حین خواب نوزادتان به اطراف حرکت کنید، این کار را تا حد امکان با آرامش انجام دهید. به ویژه مراقب محرک های خاص برای کودک کوچک خود باشید. ممکن است کاری را انجام دهید که به راحتی قابل حذف است.
در حالی که نوزاد را در گهواره پایین می آورید، نزدیک بدن خود نگه دارید. هر چه کودک شما بیشتر احساس محافظت کند، کمتر ممکن است مبهوت شود. آنها را تا حد امکان به آرامی دراز کنید. هنگامی که کودک خود را در گهواره خوابانید، دستان خود را برای چند لحظه روی بدن او قرار دهید. دستان خود را یکی یکی و به آرامی بردارید. این به آنها اجازه میدهد تا مستقر شوند و از احساس سقوط اجتناب کنند.
نوزاد خود را قنداق کنید. قنداق کردن کودک شما میتواند یک تکنیک موثر برای کمک به سفت کردن کودک شما و آماده کردن او برای خواب آرام باشد. یکی از دلایل آن توانایی آن در مقابله با رفلکس مورو است. با محکم نگه داشتن بازوهای کودک، آنها نمیتوانند بازوهای خود را بیرون بیاورند که بترسند و بیدار شوند. نه تنها این، بلکه محیط رحم مانندی که از قنداق ایجاد میشود، به آنها کمک میکند تا احساس افتادن را که اغلب رفلکس مورو را در وهله اول ایجاد میکند، احساس نکنند.