تشخیص اختلال شنوایی

در یادداشت گذشته جزئیات مربوط به اختلال شنوایی و دلایل بروز آن به طور کامل برای شما همراهان وب سایت کاردرمانی نوین به اشتراک گذاشته شد. در این یادداشت قصد داریم نحوه تشخیص اختلال شنوایی را در اختیار شما همراهان قرار دهیم.

اختلال پردازش شنوایی چگونه تشخیص داده می شود؟

اگر فکر می کنید کودک شما هنگام صحبت کردن افراد در شنوایی یا درک مشکل دارد، از یک متخصص شنوایی شناس (متخصص شنوایی) بخواهید که کودک شما را معاینه کند. فقط شنوایی شناسان می توانند اختلال پردازش شنوایی را تشخیص دهند.

رایج ترین راه برای تشخیص APD استفاده از گروه خاصی از تست های شنیداری است. شنوایی شناسان اغلب به دنبال این بخش های مشکل اصلی در کودکان مبتلا به APD می گردند:

شکل شنوایی: این زمانی است که کودک در درک گفتار مشکل دارد، زمانی که صدای گفتار یا صدای محیط در پس زمینه وجود دارد. کلاس های درس های پر سر و صدا، ساختار آزاد یا در فضای باز می تواند برای یک کودک مبتلا به APD بسیار خسته کننده باشد.

بسته شدن شنوایی: این زمانی است که کودک نمی تواند “شکاف های” گفتار را که چالش برانگیزتر است، پر کند. این ممکن است در موقعیت‌های ساکت‌تر اتفاق بیفتد، اما زمانی که صدای گوینده خیلی سریع است یا خفه می‌شود، رایج‌تر است و درک صداها و کلمات را برای کودک سخت می‌کند.

گوش دادن دوگانه: این زمانی است که کودک در درک گفتار رقابتی و معنادار که همزمان اتفاق می‌افتد مشکل دارد. به عنوان مثال، اگر معلمی در یک طرف کودک صحبت می کند و دانش آموز دیگری در طرف دیگر صحبت می کند، کودک مبتلا به APD نمی تواند گفتار یک یا هر دو سخنران را درک کند.

پردازش زمانی: این زمان‌بندی سیستم پردازش کودک است که به آنها کمک می‌کند تا تفاوت‌های صداهای گفتاری (مانند حصیر در مقابل پات) را تشخیص دهند. همچنین به آنها کمک می کند زیر و بم و لحن را درک کنند (مثلاً به جای دستور دادن سؤال بپرسند)، معماها و طنز را درک کنند و استنباط کنند.

کنش متقابل دو گوش: این توانایی دانستن گفتار یا صداهای جانبی و بومی سازی صدا در یک اتاق است. اگرچه کمتر شایع است، اما این مشکل در کودکان با سابقه ضربه مغزی یا اختلالات تشنج رخ می دهد.

اکثر تست های سنتی APD نیاز دارند که کودک حداقل 7 سال داشته باشد. بنابراین، بسیاری از کودکان تا کلاس اول یا بعد از آن تشخیص داده نمی شوند. تست‌های الکتروفیزیولوژی جدیدتر (که از الکترودهای غیرتهاجمی برای بررسی پاسخ بدن به گفتار استفاده می‌کنند) می‌توانند اطلاعات اولیه‌ای در مورد سیستم شنوایی مرکزی در کودکان کمتر از ۷ سال ارائه دهند.

چگونه والدین و معلمان می توانند کمک کنند؟

سیستم شنوایی تا زمانی که بچه ها حدوداً 14 ساله نشوند به طور کامل رشد نکرده است. بسیاری از کودکان مبتلا به APD می توانند مهارت های گوش دادن بهتری را در طول زمان و با بالغ شدن سیستم شنوایی خود توسعه دهند.

هیچ درمان شناخته شده ای وجود ندارد، اما استراتژی های مختلف ممکن است به گوش دادن کمک کند و همچنین در طول زمان توسعه مسیر شنوایی را بهبود بخشد، به خصوص زمانی که در سنین پایین تر شروع شود. این شامل:

• امکانات فیزیکی برای بهبود محیط گوش دادن
• درمان های فردی
• کمک از سایر متخصصان برای مدیریت علائم غیر شنوایی. به عنوان مثال، یک کودک ممکن است از مزایای زیر بهره مند شود:
• گفتار درمانی برای نقایص زبان
• مشاوره برای کمک به افسردگی یا اضطراب
• هنر درمانی یا موسیقی درمانی برای ایجاد عزت نفس
• کاردرمانی برای کمک به مسائل حسی یا نگرانی های مربوط به زمان شنوایی

یکی از تسهیلات فیزیکی رایج یک سیستم میکروفون از راه دور است که قبلاً به عنوان سیستم مدولاسیون فرکانس (FM) شناخته می شد. این دستگاه شنود کمکی بر صدای گوینده بیش از نویز پس‌زمینه تأکید می‌کند و صدا را واضح‌تر می‌کند تا کودک بتواند آن را درک کند. فردی که صحبت می کند یک فرستنده میکروفون کوچک می پوشد، که سیگنالی را به گیرنده بی سیمی که کودک روی گوش یا جعبه بلندگو قرار می دهد ارسال می کند.

سایر امکانات فیزیکی اغلب بر بهینه‌سازی دسترسی کودک به گفتار تمرکز می‌کنند. بهینه‌سازی گفتار به معنای کاهش تداخل چیزهای دیگر است، مانند غوغای پس‌زمینه، حواس‌پرتی‌های صدا و بینایی، و آکوستیک ضعیف کلاس درس. به عنوان مثال، در یک کلاس، معلم ممکن است سرعت گفتار خود را کند کند، واضح و آگاهانه صحبت کند (به آقای راجرز فکر کنید!) و کودک را در جایی بنشیند که بتواند آنها را بهتر ببیند و بشنود.

برخی از درمان های فردی نیز ممکن است به کودکان در بهبود رشد مسیر شنوایی خود کمک کنند. اینها معمولاً توسط شنوایی شناس بر اساس نتایج آزمایشات و نگرانی های کودک توصیه می شود. چندین برنامه به کمک رایانه برای کودکان مبتلا به APD طراحی شده است. آنها عمدتاً به مغز کمک می کنند تا کار پردازش صداها را در یک محیط پر سر و صدا انجام دهد. برخی از مدارس این برنامه ها را ارائه می دهند. اگر فرزند شما مبتلا به APD است، از مسئولان مدرسه در مورد آنچه در دسترس است بپرسید.
استراتژی های مورد استفاده در خانه و مدرسه می تواند برخی از مسائل مرتبط با APD را کاهش دهد.