استراتژی های آسان کنترل تکانه در کودکان
در اینجا، استراتژی‌های آسان کنترل تکانه را خواهید یافت. از این نکات و فعالیت‌ها همراه با سایر منابع برای بهبود مهارت‌های کنترل تکانه استفاده کنید: این فعالیت‌های کنترل تکانه و نحوه آموزش کنترل تکانه. از این منابع در ترکیب با نکات تکانشگری در این پست به عنوان راهبردهای مداخله ای برای رفتار تکانشی استفاده کنید.
در اینجا در سایت، ما اطلاعات زیادی در رابطه با کنترل ضربه به اشتراک گذاشته ایم. این مهارت عملکرد اجرایی برای اکثر کارهای روزانه ضروری است! وقتی بچه‌ها با اولویت‌بندی، برنامه‌ریزی، مدیریت زمان، پشتکار دست و پنجه نرم می‌کنند، کنترل تکانه ممکن است آسیب ببیند.
به همین ترتیب، مشکلات در پردازش حسی، تعدیل یا پیروی از جهت می‌تواند توانایی کودک را برای استفاده از خودکنترلی به منظور مهار تکانه‌های خود محدود کند.
راهبردهای کنترل تکانه آسان
این راه‌های آسان برای بهبود کنترل تکانه، نکات و ترفندهایی هستند که می‌توانند به بچه‌ها در مقابله با تکانشگری کمک کنند.
راه های آسان برای بهبود کنترل تکانه
- از آن موقعیت‌های زندگی واقعی برای ارزیابی اینکه چه چیزی مؤثر است، چه چیزی مؤثر نیست، استفاده کنید و در مورد آن صحبت کنید! گاهی نگاه کردن به یک تصویر بزرگ می تواند به بچه ها کمک کند.
- تحقیقات به ما می گوید که هر چه روز پیش می رود، حفظ و استفاده از خویشتن داری برای ما سخت تر می شود. بعداً در روز اهداف کوچک تری داشته باشید.
- بیانیه های تشویقی می تواند باعث تقویت و تجمع شود! از تصاویر برای به تصویر کشیدن موفقیت ها در موقعیت های معمولی استفاده کنید. جمله دلگرم‌کننده‌ای پیدا کنید که واقعاً با کودک صحبت کند و از او بخواهید آن را تکرار کند، بخواند و با آن برقصد! احمق باشید تا آن را در ذهن آنها بچسبانید.
- استراحت، رژیم غذایی سالم، خواب کافی، ورزش بدنی و ساعات روز همگی در اراده تفاوت ایجاد می کنند. سیستم بینابینی یک سیستم حسی قدرتمند در مورد کنترل تکانه است.
- ورزش بدنی نیز منجر به تغییر در عملکرد و ساختار قشر پیش پیشانی مغز می شود. ورزش‌های منظم مانند تمرین‌های ذهن‌آمیز مانند یوگا و کشش و همچنین ورزش‌های شدید قلبی عروقی به ما کمک می‌کند در برابر استرس مقاوم‌تر شویم.
- به کودکان بیاموزید که چگونه استرس را مدیریت کنند. وقتی استرس را تجربه می کنیم، به این معنی است که انرژی بدن ما مصرف می شود و ما به طور غریزی عمل می کنیم. تصمیماتی که تحت استرس گرفته می شود اغلب بر اساس نتایج کوتاه مدت است.
- خودکنترلی و مهار آن تکانه ها مستلزم نظارت است. این شامل پیگیری افکار، احساسات و اعمال شما در هر موقعیتی است. به کودکان کمک کنید تا با خودآزمایی سریع اقدامات خود را کنترل کنند.
- قوانین را بنویسید. پیش نیاز کنترل تکانه شامل دانش استانداردها است. این دستورالعمل‌های شخصی و مفروض ما را در «مسیر صحیح» پیروی از قوانین هدایت می‌کنند. این ممکن است شامل قوانین کلاس درس، قوانین جامعه، قوانین ارتباطی، استانداردهای شخصی و دستورالعمل های اخلاقی باشد. برای کودکی که دارای چالش های پردازش حسی، مشکلات ارتباطی، مسائل مربوط به عملکرد اجرایی است، درک و دانستن این استانداردها می تواند بسیار دشوار باشد! برای این کودکان بسیار استرس زا است که بدانند قوانینی وجود دارد، اما آنها دقیقاً نمی دانند که آنها چیست.
نکات کنترل تکانه آسان
استراتژی‌های کنترل تکانه‌ای که در بالا ذکر شد، تکنیک‌ها و نکاتی هستند که می‌توانند به بچه‌ها در کنترل تکانشگری کمک کنند. در حالی که توسعه مهارت‌های خودکنترلی به تدریج و در طول زمان اتفاق می‌افتد، استراتژی‌های کنترل تکانه‌ها را می‌توان برای کمک به بچه‌ها در توسعه خودکنترلی لازم برای مدیریت کنترل تکانه در تنظیمات مختلف مورد استفاده قرار داد.
رسیدن به استراتژی های کنترل تکانه برای بچه ها نیازی ندارد کسل کننده یا تکراری باشد. در حالی که استراتژی شماره یک برای کمک به کودکان برای آگاهی بیشتر از تکانشگری به منظور به دست آوردن خودکنترلی در زیر ذکر شده است، در واقع چندین ابزار دیگر برای کنترل تکانه وجود دارد که می تواند به بچه ها کمک کند تا مهارت های کنترل تکانه خود را (حداقل در شرایط سنی مناسب) تسلط یابند. سطح انتظار).
- تمرین – این بزرگترین تکنیک برای کار بر روی کنترل تکانه در کودکان است. از آنجایی که خودکنترلی مهارتی است که در طول زمان توسعه می یابد، تکرار این مهارت ها می تواند تفاوت ایجاد کند.
- خود تنظیمی- ما در مورد ارتباط بین کنترل تکانه و پردازش حسی صحبت کرده ایم. توانایی مهار یک تکانه می تواند توسط احساسات تشدید شود. داشتن استراتژی هایی برای خودتنظیمی می تواند کنترل تکانه را آسان تر کند. موارد بیشتری وجود دارد وقتی بچه‌ها در موقعیت‌های عاطفی به صورت تکانشی عمل می‌کنند، اما بعداً می‌توانند توضیح دهند که در عوض چه کاری باید انجام می‌دادند، آنها فاقد خودتنظیمی هستند که در لحظه متوجه آنچه در حال رخ دادن است، باشند. توانایی فهمیدن در لحظه ایجاد حسی از افکار یا احساسات طاقت فرسا نیازمند مهارت های خودتنظیمی است.
- ذهن آگاهی- آگاهی از خود و دنیای اطراف به فرد این امکان را می دهد که بر آگاهی به جای احساسات تمرکز کند. ذهن آگاهی یک استراتژی برای بهبود کنترل تکانه با اجازه دادن به ما برای کنترل و مدیریت احساسات خود در همان زمان است که در حال وقوع هستند. این تکنیکی است که نیاز به تمرین دارد (دوباره آن کلمه p وجود دارد!)
- بایستید و فکر کنید – یک بازی توقف و فکر برای متوقف کردن عمل، فعالیت یا مکالمه را آموزش دهید و مکث کنید تا در مورد احساسات و احساس بدن فکر کنید. این راهی برای توقف و کاهش سرعت است تا قبل از انجام اقدامات تکانشی با خود بررسی کنند.
- با حواس‌پرتی‌ها کار کنید: گاهی اوقات، بچه‌ها با اتفاقاتی که در کلاس درس یا بیرون از راهرو اتفاق می‌افتد آنقدر حواسشان پرت می‌شود که اقدامات تکانشی در آن لحظات پریشان اتفاق می‌افتد. علم ارتباطی بین کنترل تکانه و حافظه فعال پیدا کرده است که بخش مهمی از تمرکز است که در دوره‌های حواس‌پرتی وجود ندارد.
- مثال‌های خوب – صحبت کردن از طریق مثال‌ها و نشان دادن نحوه پاسخ به مشکلات رایج از طریق مدل‌سازی، یکی از استراتژی‌های کنترل تکانه است که می‌تواند تأثیر زیادی داشته باشد. با الگوبرداری و گذر از یک مسئله رایج خودکنترلی، بچه‌ها می‌توانند دقیقاً نحوه استفاده از تکنیک‌های دیگر را در لحظه ببینند. این یک راه عالی برای حل مشکل و استراتژی با هم است.
- آن را سرگرم کننده کنید! بازی‌ها: بازی‌هایی که به تأخیر افتادن رضایت کودک کمک می‌کنند یا از کودک می‌خواهند در لحظه متوقف شود، می‌توانند ابزار خوبی برای تمرین کنترل تکانه باشند. برخی از نمونه‌ها عبارتند از چراغ سبز-چراغ قرمز یا سایر بازی‌های نوبتی.
- به دیگران فکر کنید- توانایی همدلی نقش مهمی در کنترل تکانه ایفا می کند. در واقع، توانایی ما برای کنترل تکانه ها و همدلی ما در واقع در همان قسمت مغز قرار دارد. اما مسئله این است که بخشی از مغز که کنترل تکانه و همدلی در آن وجود دارد، آخرین قسمت مغز است که به طور کامل بالغ می شود. قشر پیش فرونتال تا اوایل بیست سالگی ما به طور کامل رشد نمی کند. اما علیرغم ملاحظات توسعه ای توسعه، می توانیم با کار بر روی همدلی، کنترل تکانه را ارتقا دهیم. اگر کسی اقدام خاصی علیه ما انجام دهد چه احساسی خواهیم داشت؟ پرسیدن سوالات خاص از کودکان که همدلی و کنترل تکانه را آشکار می کند، می تواند مفید باشد.
برخی از سوالاتی که برای تشویق کودکان به فکر کردن به دیگران در مورد تکانشگری به میان می آید عبارتند از:
فکر می کنید وقتی یک دوست از او اسباب بازی می گیرید چه احساسی دارد؟
دوست دارید چگونه دوستی بخواهد با شما بازی کند؟
چگونه می توانید از یک دوست بخواهید بازی کند که باعث شود احساس خوبی داشته باشد و بد نباشد؟
اگر دوستی اسباب‌بازی‌ای را که با آن بازی می‌کردید را بردارد، چه احساسی خواهید داشت؟
- تمرین بیشتر- در نهایت، به اولین استراتژی در لیست برمی گردیم تمرین! از فرصت استفاده کنید و تمام استراتژی ها و تکنیک های موجود در این لیست را تمرین کنید. تفاوت بزرگی ایجاد خواهد کرد!
پرداختن به این استراتژی ها آسان است، اما گاهی اوقات نمی توانند به خوبی به وظایف معمولی روزانه منتقل شوند.