تشخیص اوتیسم
برای کودکان مبتلا به اوتیسم، تشخیص دادن به معنای دسترسی به منابع مهم مهارت سازی است. هر چه زودتر تشخیص داده شود، زودتر می توان تسکین یا مداخلات مناسب را آغاز کرد.
علاوه بر این، تشخیص دادن این اختلال ممکن است به افراد کمک کند تا رفتارهای خود را زمینه سازی کنند و احساس آرامش کنند. دکتر میزک می گوید: «دانستن اینکه اوتیسم دارید می تواند درک را برای فرد و دیگران فراهم کند و اهمیت این موضوع را نباید دست کم گرفت. اینکه چرا آنها دنیا را متفاوت تجربه می کنند، می تواند به تنهایی تسکین باورنکردنی ای برای درد آن ها باشد. زیرا پس از تشخیص بهتر درک می شوند.»
فرآیند تشخیص
فرآیند تشخیص اوتیسم معمولاً با درخواست والدین برای ارزیابی، یا به خواست خود یا با توصیه یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یا معلم آغاز می شود.
دکتر میزاک می گوید:« روانشناسان، متخصصان مغز و اعصاب و متخصصان اطفال رشد معمولاً اوتیسم را با استفاده از معیارهای استاندارد برای نشان دادن عملکرد کودک در زمینه های مختلف در مقایسه با همسالان خود تشخیص می دهند. و کودک با استفاده از چندین معیار ارزیابی خواهد شد. پس از تکمیل آزمایش، متخصص گزارشی می نویسد و توصیه هایی برای مراحل بعدی ارائه می دهد.»
معیارهای مورد استفاده برای تشخیص
دکتر گرانپیشه می گوید: معیارهای اوتیسم مستقیماً از راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی گرفته شده و شامل رفتارهای خاصی است.
طبق DSM-5، معیارهای تشخیصی اوتیسم شامل نقص در ارتباطات و تعامل اجتماعی، الگوهای رفتاری محدود یا تکراری است، و علائم باید در مراحل اولیه رشد وجود داشته باشد و در عین حال تأثیر قابل توجهی بر عملکرد داشته باشد. اختلال یا ناتوانی، مانند ناتوانی ذهنی یا تاخیر رشد جهانی.
اختلال در ارتباطات اجتماعی ممکن است فقدان مهارت های عاطفی اجتماعی، کاهش عاطفه یا ناتوانی در شروع و مشارکت در گفتگو باشد. رفتارهای محدود و تکراری می تواند از حرکات حرکتی تکراری، مانند چرخاندن اجسام، تا علایق ثابت و مشکل در تغییر متغیر باشد.
بعد از تشخیص
اکنون که فرآیند طولانی ارزیابی را پشت سر گذاشته اید و فرزندتان تشخیص داده شده است، ممکن است از خود بپرسید که در آینده چه می شود. دکتر گران پیشه می گوید: «پس از تشخیص، والدین باید گزارش تشخیصی را به بیمه درمانی خود ارائه دهند، مجوز مداخلات مبتنی بر شواهد را دریافت کنند و برای هر ساعتی که لازم است، یک ارائه‌دهنده مراقبتی بهداشتی پیدا کنند».
قبل از تصمیم گیری در مورد یک گزینه درمانی، همیشه ایده خوبی است که با پزشک و روانشناس تماس بگیرید تا پیشنهاداتی برای درمان های خاص و مراحل بعدی ارائه دهد.
علاوه بر این، دکتر میزاک به والدین پیشنهاد می کند که با معلمان فرزند خود تماس بگیرند. دکتر میزاک توضیح می دهد: «خانواده ها معمولا تشویق می شوند تا این اطلاعات را با مدرسه کودک به اشتراک بگذارند تا کودک بتواند یک برنامه آموزشی فردی (IEP) دریافت کند و از حمایت های مناسب برخوردار شود. IEP خدمات فردی را در محیط های مدرسه به افراد دارای معلولیت بدون هیچ هزینه ای برای خانواده ها ارائه می دهد.
سوگیری ها در تشخیص و درمان اوتیسم
بسیاری از متخصصان موافق هستند که هنگام تشخیص و درمان اوتیسم تعصباتی وجود دارد. به گفته دکتر میزاک، این ممکن است به دلیل عدم تحقیق در مورد اوتیسم در زنان باشد.
دکتر میزاک می گوید: «اوتیسم در زنان می تواند بسیار متفاوت به نظر برسد، و از آنجایی که بسیاری از تحقیقات انجام شده روی مردان بوده است، بیشتر ابزارهای آموزشی و ارزیابی ما احتمالاً به سمت تشخیص اوتیسم در مردان منحرف شده اند».
دکتر گرانپیشه تأکید می کند که برخی از ویژگی های اوتیسم زمانی که توسط زنان نشان داده می شوند از نظر اجتماعی بیشتر پذیرفته می شوند، به همین دلیل است که گاهی اوقات برای دختران مبتلا به اوتیسم به اشتباه، این بیماری تشخیص داده نمی شود. دکتر می افزاید: «سوگیری جنسیتی جامعه را به پذیرش برخی رفتارها سوق می دهد… در دختران اما نه در پسران». زمانی که این رفتارها در کودکان مبتلا به اوتیسم وجود داشته باشد، در صورتی که کودک دختر باشد، برای مدت طولانی تری می توان آنها را نادیده گرفت.
اوتیسم و نکاتی که باید درباره آن بدانید!
حمایت از فرزندتان
حمایت از فرزند شما بسیار مهم است. اگر از ارزیابی ناراضی هستید یا احساس می کنید چالش های فرزندتان نادیده گرفته می شود، صحبت کنید و نظر دوم را جستجو کنید.
دکتر میزاک پیشنهاد می کند: «مهمتر از همه، مطمئن شوید که فردی که ارزیابی می کند، با نحوه نشان دادن اوتیسم در زنان آشنا است». چورما خاطرنشان می کند که هر پزشک تشخیصی مطابق با معیارهای فعلی نیست، و گاهی اوقات ممکن است والدین برای پیدا کردن یک متخصص خوب زمان و هزینه زیادی صرف کنند.
به طور مشابه، گرانپیشه می افزاید: “همه والدین اگر احساس می کنند چیز متفاوتی در مورد فرزندشان وجود دارد، باید بر پاسخ اصرار داشته باشند وگرنه این تفاوت ها باعث می شود کودک دچار مشکل شود. ممکن است لازم باشد نظر دیگری را جستجو کنید یا حتی با متخصصان تماس بگیرید حتی در ایالت های دیگر به طوری که فرزند شما تشخیص زودهنگام دریافت کند و واجد شرایط خدماتی شود که شدیداً به آن نیاز دارند.”
سخن پایانی
تشخیص اوتیسم در وهله اول دسترسی به حمایت و منابع را برای کودکی که به آنها نیاز دارد، فراهم می کند. درک علائم اوتیسم و نحوه تشخیص اوتیسم می تواند والدین را با دانش مربوط به آن آشنا کند. علاوه بر این، آگاهی از سوگیری ها در ارزیابی و درمان اوتیسم، والدین را قادر می سازد تا در صورتی که احساس می کنند تشخیص آنها نادیده گرفته می شود، از فرزندان خود دفاع کنند.