مشکلاتی مانند لکنت زبان بیشتر ریشه ژنتیکی دارند و درمان آن ها باید از سنین خردسالی شروع شود. از آنجایی که درمان قطعی ای برای این مشکل وجود ندارد، باید درمان ها به گونه ای باشند تا میزان عوارض ناشی از این مشکل کاهش پیدا کند. گفتاردرمانی برای لکنت زبان یکی از رایج ترین درمان ها می باشد که توانسته است اثربخشی بسیار خوبی داشته باشد. این روش درمانی با استفاده از تکنیک های مختلف می تواند به شخص کمک کند تا ساده تر و روان تر صحبت کند. با ما در ادامه این مقاله همراه باشید تا درباره گفتاردرمانی برای لکنت زبان اطلاعات بیشتری کسب کنید.
لکنت زبان چیست؟
تعریف دقیقی نمی توان برای لکنت زبان ارائه داد. به طور کلی این مشکل می تواند به گونه های مختلف شخص را درگیر کند. به طور کلی لکنت زبان یک اختلال گفتاری می باشد که در اکثر مواقع منشا مغزی دارد. نشانه های این مشکل بیشتر به صورت گفتار شکسته و ناپیوسته خودش را نشان می دهد. چیزی که باید به آن توجه شود این است که لکنت زبان را باید جدی گرفت و از سنین پایین به دنبال درمان آن بود. از آنجایی که لکنت زبان مشکل پیچیده ای می باشد و ریشه های بیماری به طور دقیق مشخص نیستند، نمی توان درمان دقیقی برای آن ارائه داد. اما با این حال می توان با استفاده از روش های مختلف آن را کنترل کرد.
تحقیقات مختلف نشان داده است که عمده مشکل مرتبط با لکنت زبان، مربوط به اختلال و عدم هماهنگی در لوپ فرونتال می باشد.
گفتاردرمانی برای لکنت زبان
به طور کلی حوزه عملکردی گفتاردرمانی مختص به صورت، عضلات آن و یا رفلکس هایی مانند بلع می باشد. از آنجایی که لکنت زبان نیز با این نواحی و مغز در ارتباط است، بنابراین گفتاردرمانی می تواند کمک شایانی به این مشکل بکند. در حقیقت تمرینات و تکنیک های گفتاردرمانی کمک می کنند تا ارتباط بین مغز و زبان و ماهیچه هایی که در تولید صدا موثر هستند تقویت شود. از طرفی دیگر برخی از انواع لکنت مربوط به عدم انسجام در تفکر شخص می باشد. یعنی شخص نمی تواند به درستی فکر کند و در لحظه جملات را کامل کند. گفتاردرمانی در این موارد نیز می تواند کمک شایانی انجام دهد.
با توجه به توضیحات فوق می توان گفت که گفتاردرمانی می تواند به عنوان یک درمان اصلی برای لکنت زبان ارائه شود. بهتر است تمرینات گفتاردرمانی در سنین پایین و با نظارت یک گفتاردرمانگر ماهر صورت پذیرند. در این صورت این درمان ها موثرتر واقع خواهند شد.
تمرینات گفتاردرمانی برای لکنت زبان
اصلی ترین هسته گفتاردرمانی، تمرینات آن می باشند. این تمرینات می توانند به صورت شگفت آوری در کاهش علائم لکنت زبان به فرزند شما کمک کنند. این تمرینات به گونه ای هستند که شما در منزل نیز می توانید آن ها را با فرزند خود تمرین کنید.
تنفس دیافراگمی
اصلی ترین تمرین گفتاردرمانی برای درمان لکنت زبان تنفس دیافراگمی می باشد. هدف از انجام تنفس دیافراگمی، ریلکس کردن بیمار می باشد. زیرا کسانی که دچار لکنت زبان هستند به مرور دچار استرس می شوند و این استرس به افزایش لکنت آن ها منجر می شود. بنابراین تنفس دیافراگمی به آن ها کمک می کند تا آرامش خود را به دست بیاورند و میزان لکنت آنها کمتر شود.
صحبت کردن در هنگام بازدم
تنفس صحیح در افرادی که دچار لکنت هستند می تواند بسیار کمک کننده باشد. اینگونه افراد بهتر است در هنگام بازدم صحبت کنند. زیرا در این حالت فشار هوای درون ریه ها به آزادسازی صدا کمک می کند و از این طریق می توانند آواسازی بهتری داشته باشند.
استفاده از تکنیک مکث
هدف از انجام این تکنیک کمک به کاهش استرس عضلات درگیر در آواسازی می باشد. بدین صورت که شخصی که لکنت دارد باید تمرین کند که چه موقع بین صحبت های خود مکث کند تا عضلاتش از استرس خارج شوند. این تمرین به فرم دادن گفتار و ایجاد جملات کمک می کند. استفاده از این تکنیک نیازمند تمرین بسیار زیاد می باشد و بهتر است ابتدا به کمک یک گفتاردرمانگر انجام شود تا نحوه دقیق اجرا آن تفهیم شود.
تکنیک مکث و جمله بندی یکی از بهترین تمرینات گفتاردرمانی در کنار تنفس دیافراگمی می باشد. این دو تمرین به استراحت عضلات و کاهش استرس کمک بسیاری می کنند.
تکنیک تماس نرم
انجام دادن این تکنیک در ابتدا باید زیر نظر یک گفتادرمانگر باشد زیرا نحوه اجرای آن مقداری مشکل است. در این تکنیک سعی می شود تا برخورد اجزای درگیر در هنگام صحبت کردن( لب ها) با یکدیگر به کمترین حد ممکن برسد. بنابراین از شخص خواسته می شود تا سعی کند حروف صامت را به گونه ای بیان کند که اجزای صورت او و به خصوص لب ها کمترین حرکت را داشته باشند. انجام دادن این تمرین مشکل می باشد. ولی میزان اثرگذاری بسیار بالایی دارد. اگر زیر نظر یک گفتاردرمانگر حرفه ای انجام شود در مدت کوتاهی اثرات آن مشخص خواهد بود.
صحبت کردن در تنهایی
صحبت کردن در جمع برای هرکسی می تواند مشکل باشد و باعث استرس آن ها شود. این موضوع برای افرادی که لکنت زبان دارند بدتر است. به همین خاطر استرس آن ها افزایش پیدا می کند. بهتر است این افراد تمریناتی را در خلوت و در آرامش کامل انجام دهند. همانطور که گفتیم، استرس در عضلات می تواند شرایط را سخت تر بکند. اگر شخص در یک محیط ساکت به تنهایی تلاش کند تا کلمات را بیان کند تسلط بیشتری بر روی هنجره خود پیدا می کند. با کاهش استرس می توان انتظار داشت تا پیشرفت بهتری داشته باشد. البته باید در نظر داشته باشید این تمرین مختص کسانی است که در سنین بالاتری قرار دارند و استفاده از این روش برای کودکان توصیه نمی شود.
یوگا
هدف اصلی از تمرینات یوگا ایجا هماهنگی بین ذهن و بدن و کاهش استرس و ریلکس کردن می باشد. هر دوی این موارد در اختلال لکنت زبان به مشکل می خورند. بنابراین یوگا می تواند یک ورزش موثر در کاهش لکنت زبان باشد. بهتر است تمرینات یوگا به صورت هدفمند و با تمرکز بر روی عضلات درگیر در تنفس و هنجره انجام شود.
نتایج گفتاردرمانی برای لکنت زبان
تحقیقات و موارد مختلف در مدت زمان طولانی نشان داده اند که گفتاردرمانی می تواند به عنوان درمان اصلی لکنت زبان در نظر گرفته شود. گفتاردرمانگر با تهیه یک برنامه درمانی در جهت تقویت عضلات درگیر در گفتار و آموزش تکنیک هایی در جهت کاهش استرس می تواند کمک شایانی به فرد بکند. بنابراین اگر فرزندی دارید که دچار این مشکل است و یا حتی اگر خودتان تا به حال به فکر درمان اختلال لکنت زبان نیفتاده اید، بهتر است با یک گفتاردرمانگر در این زمینه مشورت کنید.