کودکان دارای بیماری ADHD
توجه کوتاه و سطح انرژی بالا لزوماً به این معنی نیست که کودک شما دارای ADHD است – دلایل متفاوت دیگری نیز وجود دارد که منجر به عدم تمرکزمیشود. با این حال، برخی از بچه ها بیشتر از بقیه برای نشستن و توجه کردن نیاز به تلاش دارند.
اگر کودکی دارید که به نظر میرسد از دیوارها میپرد یا نمیتواند به اندازه کافی تمرکز کند تا کار را انجام دهد، عاقلانه است که نگران احتمال ADHD باشید.
علائم
درست مانند بزرگسالان، کودکان ممکن است با یکی از سه نوع ADHD مواجه شوند:
رفتار بی توجه: کودکانی که بی توجه رفتار میکنند، نیاز به تلاش زیادی برا متمرکز ماندن دارند. ممکن است به نظر برسد که اغلب در حال رویاپردازی هستند اما در اصل برای سازماندهی تلاش میکنند.
رفتار بیش فعالی/تکانشی: کودکانی که بیش فعالی دارند، اغلب در حال تکان خوردن هستند و نمیتوانند یک جا بنشینند. آنها اغلب روی صندلی های خود تکان میخورند و به نظر میرسد انرژی بی پایانی دارند.
ترکیب این دو: باعث اختلال در توجه و همچنین بیش فعالی میشود.
درباره ادغام حرکتی بصری کودکان نیازمند کاردرمانی بیشتر بدانید.
برای اینکه این بیماری را درست تشخیص دهیم، علائم باید به شکلی در زندگی روزمره کودک تداخل ایجاد کند. برای مثال، یک کودک بی توجه ممکن است در درک تکالیف درسی مشکل داشته باشد زیرا در کلاس به آنها توجه نمیکند. یا یک کودک بیش فعال ممکن است در حفظ روابط دوستانه مشکل داشته باشد زیرا رفتار تکانشی آنها باعث عصبانیت همسالانش میشود.
ADHD معمولا در اوایل دوران پیش دبستانی تشخیص داده شود. طبق تعریف، علائم باید قبل از 12 سالگی وجود داشته باشد.
ارزیابی ADHD
اگر شما یا معلم فرزندتان مشکوک هستید که فرزندتان ممکن است ADHD داشته باشد، مهم است که به دنبال ارزیابی باشید. مداخله زودهنگام ممکن است به طور بالقوه از ظهور علائم بیشتر و شرایط ثانویه مانند اضطراب جلوگیری کند.
آزمایش خاصی برای تشخیص ADHDوجود ندارد. در عوض، یک متخصص اطفال یا متخصص سلامت روان می تواند علائم کودک را ارزیابی کند و تعیین کند که آیا این معیارها در فرزندتان وجود دارد یا خیر. اغلب، چندین روش مختلف برای به دست آوردن اطلاعات در مورد رفتار کودک استفاده میشود، به این صورت که اطلاعاتی از معلمان در مورد رفتار و دامنه توجه کودک در محیط مدرسه جمع آوری میکنند مثلا گزارش های معلمان در تعیین میزان دشواری یک کودک در انجام وظیفه و نشستن در مقایسه با همسالان خود یا بازخورد در مورد تعاملات همسالان کودک (برخی از کودکان مبتلا به ADHD برای حفظ روابط دوستانه خود تلاش میکنند.)
همچنین فرم های گزارش والدین برای ارزیابی رفتار کودک در خانه نیز استفاده میشود.
مصاحبه با والدین و فرزند به پزشک کمک می کند تا در مورد رشد و سابقه خانوادگی فرزند شما اطلاعات بیشتری کسب کند.
ADHD چگونه تشخیص داده میشود؟
گاهی اوقات والدین در بحث درباره نگرانی های مربوط به ADHD مردد هستند زیرا می ترسند کودکان از داروهایی با عوارض جانبی وحشتناک استفاده کنند. خبر خوب این است که انواع مختلفی از داروها مانند Concerta، Clonidine و Strattera برای درمان ADHD موجود است.
انواع دیگری از درمان نیز وجود دارد که شامل دارو نمی شود. آموزش والدین می تواند بسیار مؤثر باشد. این شامل کمک حرفه ای به والدین در یادگیری راهبردهای مختلف اصلاح رفتار و تکنیک های انضباط است که می تواند مشکلات رفتاری مرتبط با ADHD را کاهش دهد.
محل اقامت مدرسه نیز می تواند برای کودک شما مفید باشد. گاهی اوقات، راهبردهای ساده – مانند نشستن کودک در نزدیکی کلاس درس برای کاهش حواس پرتی – می تواند مفید باشد.
یک روانشناس مدرسه یا متخصص بهداشت روان ممکن است بتواند پیشنهاداتی را برای کمک به معلمان در ارائه یک محیط یادگیری برای کودک ارائه دهد که می تواند علائم ADHD را کاهش دهد.
استراتژی های فرزندپروری
تربیت کودک مبتلا به ADHD می تواند استرس زا باشد. کودکان مبتلا به ADHD بیشتر از مهدکودک و مدرسه اخراج می شوند و ممکن است در خانه بیشتر بد رفتاری کنند. همچنین واداشتن آنها به انجام تکالیف و پیروی از دستورالعمل ها می تواند چالش برانگیز باشد و در بیشتر مواقع نتیجه عکس می دهد.
کودکان مبتلا به ADHD نیز بیشتر در معرض تصادفات قرار می گیرند. آنها در اثر افتادن از روی مبلمان پس از بالا رفتن زیاد، افتادن یا پریدن از پنجره، باز کردن قفل ها و ایستادن در ماشین یا کالسکه آسیب می بینند. همچنین نوشیدن تصادفی سم که همگی منجر به مراجعه بیشتر به اورژانس می شود.
آنها اغلب به نظارت مداوم نسبت به سایر کودکان نیاز دارند. در اینجا چند راهبرد اصلاح رفتار که معمولا در برنامه های آموزشی والدین آموزش داده می شود آورده شده است:
به آن ها توجه کنید به خصوص در زمان بازی و سعی کنید در آن هنگام بسیار آن ها را مورد تشویق قرار دهید.
درباره اختلالات یادگیری کودکان در کلاس بیشتر بدانید.
دستورالعمل های موثری را ارائه دهید. قبل از دادن راهنمایی، توجه کامل فرزندتان را جلب کنید. تلویزیون را خاموش کنید، تماس چشمی برقرار کنید و قبل از گفتن «لطفاً اتاقت رو تمیز کن» دستی را روی شانه فرزندتان بگذارید. هر بار از او یک خواهش کنید. و از فرزندتان بخواهید آنچه را که شنیده است برای شما تکرار کند تا مطمئن شوید که کاملا متوجه شده است.
تلاش فرزندتان را تحسین کنید. نکات مثبت فرزندتان را در نظر بگیرید و به آن اشاره کنید. ستایش کودکان مبتلا به ADHD در نهایت موجب گوش به حرف شدن آن ها و در نهایت عادت میشود.
به آن ها پاداش بدهید. پاداش دادن میتواند راه بسیار خوبی برای کمک به کودکان مبتلا به ADHD باشند تا در مسیر خود باقی بمانند. چند رفتار هدفمند مانند ماندن پشت میز در طول وعده غذایی یا استفاده از لمس ملایم با حیوان خانگی ایجاد کنید.
از پیامدهای ثابت استفاده کنید.تعیین زمان استراحت و سلب امتیازات نیز می تواند تکنیک های انضباطی موثری باشد.