رفلکس ها حرکات یا پاسخ هایی خودکار و غیرارادی هستند که در پاسخ به محرک های خاصی رخ می دهند. این رفلکس ها در هنگام تولد در نوزاد وجود دارد و برای بقا و رشد آنها ضروری است. رفلکس های دوران شیرخوارگی یک جنبه حیاتی از رشد و تکامل کودک هستند و نقش حیاتی در تعاملات کودک با محیط دارند. این رفلکس ها حرکات خودکار و غیرارادی هستند که در پاسخ به محرک های خاصی رخ می دهند. اهمیت این رفلکس ها برای بقا و رشد نوزادان برجسته است و خاطرنشان می کند که دو نوع رفلکس در نوزادان وجود دارد: رفلکس های اولیه و رفلکس های وضعیتی. این پاراگراف با ارائه یک نمای کلی از موضوع و برجسته کردن اهمیت آن، زمینه را برای بقیه مقاله فراهم می کند.
دو نوع رفلکس در نوزادان وجود دارد: رفلکس های اولیه و رفلکس های وضعیتی. رفلکس های اولیه حرکات خودکاری هستند که در بدو تولد وجود دارند و در شش ماه اول زندگی ناپدید می شوند. رفلکس‌های وضعیتی حرکاتی هستند که در حالت ایستاده کودک رخ می‌دهند و به او کمک می‌کنند تعادل و وضعیت بدن خود را حفظ کند.
برخی از رفلکس های ابتدایی دوران شیرخوارگی شامل رفلکس ریشه زایی است که زمانی رخ می دهد که گونه نوزاد لمس می شود و کودک سر خود را به سمت محرک می چرخاند. رفلکس مکیدن یکی دیگر از رفلکس های ابتدایی است که با لمس لب های نوزاد اتفاق می افتد و کودک شروع به مکیدن می کند. رفلکس مورو که به آن رفلکس مبهوت نیز می‌گویند، زمانی اتفاق می‌افتد که کودک با صدای بلند یا حرکت ناگهانی دچار وحشت می‌شود و نوزاد دست‌ها و پاهای خود را بیرون می‌اندازد و سپس آنها را به داخل می‌کشد.
رفلکس های وضعیتی نیز برای رشد کودک مهم هستند. این رفلکس ها به کودک کمک می کند تعادل و وضعیت بدن خود را حفظ کند و با رشد کودک و کنترل بیشتر بر عضلات خود رشد می کند. رفلکس راست کردن گردن یک رفلکس وضعیتی است که زمانی رخ می دهد که سر کودک به یک طرف چرخانده شود و کودک به طور خودکار بدن خود را برای حفظ موقعیت سر خود می چرخاند. رفلکس خزیدن یکی دیگر از رفلکس های وضعیتی است که زمانی رخ می دهد که کودک روی شکم خود قرار می گیرد و آنها شروع به حرکت دست ها و پاهای خود در یک حرکت خزیدن می کنند.
کاردرمانی یا فیزیوتراپی، تفاوت هایی که باید بدانید
رفلکس راست کردن گردن، رفلکسی است که زمانی رخ می دهد که سر نوزاد به یک طرف چرخانده می شود و نوزاد به طور خودکار بدن خود را می چرخاند تا موقعیت سر خود را حفظ کند. این رفلکس به کودک کمک می کند تعادل و وضعیت بدن خود را حفظ کند و یک نقطه عطف مهم در رشد است. از سوی دیگر، رفلکس خزیدن، رفلکسی است که زمانی رخ می دهد که کودک روی شکم خود قرار می گیرد و آنها شروع به حرکت دست ها و پاهای خود در یک حرکت خزیدن می کنند. این رفلکس برای رشد کودک نیز مهم است زیرا به رشد قدرت و هماهنگی عضلات در کودک کمک می کند. به طور کلی، این پاراگراف اهمیت رفلکس های وضعیتی در رشد و تکامل کودک و اینکه چگونه این رفلکس ها به توانایی کودک در تعامل با محیط خود کمک می کند، توضیح می دهد.
رفلکس های دوران نوزادی برای بقا و رشد کودک ضروری است. آنها به کودک کمک می کنند تا با محیط خود تعامل داشته باشد و نقشی حیاتی در رشد و تکامل کودک دارند. با رشد و تکامل کودک، این رفلکس ها ناپدید می شوند و با حرکات عمدی بیشتری جایگزین می شوند که کودک از طریق تجربه و تمرین یاد می گیرد.
در نتیجه، رفلکس های دوران شیرخوارگی، حرکات خودکار و غیرارادی هستند که در پاسخ به محرک های خاص رخ می دهند. این رفلکس ها برای بقا و رشد کودک ضروری هستند و نقش حیاتی در تعاملات کودک با محیط دارند. رفلکس های دوران شیرخوارگی برای رشد و تکامل کودک مهم هستند و با اعمال کنترل بیشتر کودک بر عضلات خود، با حرکات عمدی بیشتری جایگزین می شوند. این رفلکس ها حرکات خودکاری هستند که در بدو تولد وجود دارند و معمولاً در شش ماه اول زندگی ناپدید می شوند. این پاراگراف چند نمونه از رفلکس های اولیه، از جمله رفلکس ریشه زایی، رفلکس مکیدن و رفلکس مورو را ارائه می دهد.
رفلکس ریشه زایی زمانی اتفاق می افتد که گونه نوزاد لمس می شود و نوزاد سر خود را به سمت محرک می چرخاند. رفلکس مکیدن زمانی اتفاق می افتد که لب های نوزاد لمس می شود و کودک شروع به مکیدن می کند. رفلکس مورو که به آن رفلکس مبهوت نیز می‌گویند، زمانی اتفاق می‌افتد که کودک با صدای بلند یا حرکت ناگهانی دچار وحشت می‌شود و نوزاد دست‌ها و پاهای خود را بیرون می‌اندازد و سپس آنها را به داخل می‌کشد.
در مورد 10 نکته برای اولین قدم های کودک بیشتر بدانید.