اختلالات عملکردی در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم

اختلالات عملکردی در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم

اختلالات عملکردی در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم:

اختلال طیف اوتیسم ممکن است بر هر یا همه ی حوزه های کاری تأثیر بگذارد اما تحقیقات نشان داده که است که اختلال طیف اوتیسم در برخی حوزه های عملکرد کاری نسبت به بقیه حوزه ها رایج تر است.

مهارت های عملکردی و فاکتور های مربوط به مراجع:

کودکان ASD ممکن است با همه ی مهارت های عملکردی از جمله مهارت های ارتباطی، اجتماعی، تنظیم حسی، هیجانی، ادراک حسی، برنامه ریزی حرکتی مشکل داشته باشند. مشکل پردازش حسی در افراد مبتلا به اوتیسم در سال 1443 ثبت شد و روانشناس کانر توصیف کرد که ترسیدن از صدای ماشین، خیره شدن به اجسام آویزان، جستجوی حرکت، به دهان بردن اشیا و روشن و خاموش کردن چراغ در آن افراد دیده می شود. پس نخستین فرضیه های حسی اوتیسم اعتقاد داشتند که این کودکان بیش از حد حساس بوده و بنابراین با حالت تدافع با جهان اجتماعی برخورد می کنند. در سال 1491 ریملند، فرضیه انگیختگی کم را ایجاد کرد و پیشنهاد شد که عملکرد سیستم مشبک برخورد می کنند، نادرست بود و به یادگیری کودک از طریق جفت کردن و تجربه حس فعلی و گذشته آسیب میزند. فعالیت غیر معمول مغز و یافته های اکتروانسفالگرام نشان میدهد که بیش انگیختگی فیزیولوژیک در اوتیسم بر رفتار های کودک اوتیستیک اثر میگذارد و آن را تشدید میکند. همچنین برانگیختگی پایین منجر به بلاک تحریکات جدید و اجتناب از تماس چشمی میشود.

تحقیقات جدید نشان میدهد که شمار زیادی از افراد اوتیستیک مشکلات پردازش حسی مختلف را در سراسر طول زندگی شان تجربه میکنند. افراد مبتلا به اوتیسم می توانند تاثیر مشکلات پردازش حسی را بر زندگی روزمره بیان کند. این نقایص پردازش حسی با مشکلات اجتماعی، مشکلات رفتاری، مشکلات حرکتی و پوسچر، عملکرد درسی، رفتارهای تطابقی، مهارت های روزانه زندگی و رفتارهای محدود کننده و تکراری مرتبط باشد. مطالعات اخیر واکنش حسی را با اضطراب در ارتباط یافته اند و نشان می دهد که پاسخ به حس های معمول روزانه ممکن است در کودکان اوتیستیک غیرعادی باشند و منجر به اضطراب گردد.

تحقیقات نشان میدهد مشکلات حسی این افراد که گستره ای بین بیش حسی (hypersensivity) و کم حسی (hyposensivity) و همچنین بیش پاسخ دهی (hyperresponsiveness) و کم پاسخ ده (hyporesponsiveness) نورولوژیک است.

تمایز ضعیف شنوایی و جستجوی حسی دو حوزه ی رایج هستند که این افراد در آن مشکل دارند. شواهد نشان میدهد که بین کودکان اوتیستیک کم و بیش پاسخ دهی شایع تر است. این واضح است که خوگیری در افراد مبتلا به اوتیسم سالم است، در حالیکه پاسخ های سوگیری ممکن است حداقل در سنین پایین وجود نداشته باشد.

بازشناسی حسی ساده ممکن است در این افراد بی نقص باشد، در حالیکه کارکردهای ادراکی حسی پیچیده تر ممکن است سالم نباشند.

اگرچه نقص عملکرد پردازش حسی در کل مختص افراد اوتیستیک نیست، اما الگوهای خاصی از پردازش ممکن است اختصاصی باشد. ویژگی های حسی خاصی جهت تعیین متمایزترین حواس افراد طیف اوتیسم، آزمایش شده اند.این ها شامل واکنش های بیش از حد نسبت به صداها، واکنش بیش از حد نسبت به لمس، خر و پف، جستجوی ناهنجار اشیا با چشم، ارتباط چشمی ضعیف و فقدان پاسخ به نام خود یا ناتوانی در سوگیری به نام دیگران می باشد.

رفتارهای مهم دیگر در تمایز کودکان مبتلا به اوتیسم شامل به دهان بردن افراطی اشیا و بیزاری از لمس اجتماعی است.

مشکلات مهارت حرکتی به مدت چندین سال ایت که نادیده گرفته میشوند، زیرا عملکردهای حرکتی افراد مبتلا به اوتیسم یک توانایی نسبی بود. برخی تحقیقات مشکلات حرکتی رایج در این افراد را مستند کرده است.

نگرانی های حرکتی رایج شامل: راه رفتن، پوسچر، تعادل، هماهنگی ، تقلید و برنامه ریزی حرکتی ضعیف می شود.

در مورد شایع ترین اختلالات رفتاری در کودکان بدانید.

تاثیرات خانوادگی:

مراقبت های مورد نیاز کودکان اوتیسم به همراه مشخصه های رفتاری این اختلال تأثیر به سزایی بر کل خانواده دارد. دسترسی به مراقبت های جامعه متفاوت است و در یک نظر سنجی از والدین، 40 درصد گزارش کرده اند که آنها اولین هماهنگ کننده و مراقب برای کودکان مبتلا به اوتیسمشان بودند. بیشتر از 25 % خانواده ها گزارش کرده اند که بیش از ده ساعت هر هفته را برای هماهنگی سرویس ها برای کودکان خود می گذارند. مشکل هماهنگی و یافتن درمان مناسب برای خانواده ها می تواند استرس قابل توجهی ایجاد کند. خانواده های کودکان مبتلا به اوتیسم سطح استرس بالاتری را نسبت به خانواده های مبتلایان به ناتوانایی های دیگر گزارش کرده اند. علاوه بر دسترسی به مسائل مالی و درمانی، استرسورهای دیگر شامل: نیازهای خاص فرزند پروری و نیاز به ساختاردهی و نظم زیاد روتین ها که موجب محدودیت سبک زندگی خانواده و انزوای اجتماعی می شود. National survey of childrens health

جامعه آماری سلامت کودکان، در سال های 2013 و 2014 گزارش کرده است که خانواده های کودکان مبتلا به اتلال اوتیسم در مقایسه با خانواده های کودکان نقص توجه و یا بدون اختلال احساس محدودیت بیشتری در بار مراقبت از کودکانشان دارند و در نتیجه کیفیت زندگی پایین تری دارند. این خانواده ها مشارکت اجتماعی کم تر و حضور کمتری در مراسم های مذهبی دارند و کودک مشارکت کمتری در رویدادهای سازماندهی شده دارند.

مادران این کودکان پرورش کودک را قریب به اتفاق، بدون وقفه، طاقت فرسا و باعث احساس ضعف گزارش کرده اند. استرس مادری این کودکان مربوط به اختلال در خود تنظیمی مثل خواب ضعیف، خوردن ضعیف و حساسیت حسی می باشد. مشکلات رفتاری در این کودکان با سطح بالای استرس خانواده همراه می شود.

مشکلات رفتاری در کودکان مبتلا به اوتیسم ارتباط زیادی با سطح استرس خانواده دارد و رفتارهای ناهنجار مثل رفتارهای ناسازگارانه مخل ارتباط اجتماعی خانواده همراه به خاطر محدود کردن توانایی شرکت در وقایع اجتماعی می شود. مادرانی که کودکانشان رفتارهای تکراری و محدود شونده ی شدید یا رفتاری های تطابقی ضعیف تری داشته اند، تاثیرات منفی بیشتر دیده اند.

0/5 (0 دیدگاه)

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *