ملاک تشخیصی اوتیسم:
از ملاک های تشخیص اوتیسم می توان نقص در ارتباط اجتماعی و تعامل اجتماعی در چند محیط در زمان حال یا گذشته، نقص در تقابل اجتماعی هیجانی برای مثال رویکرد اجتماعی غیرعادی، مشکل در مکالمه، عدم توانایی در اشتراک گذاشتن علایق، هیجانات یا عاطفه، شکست خوردن در شروع یا پاسخ به تعاملات اجتماعی را نام برد.
نقص در رفتارهای ارتباطی غیرکلامی برای تعامل اجتماعی، برای مثال ارتباط کلامی و غیر کلامی ضعیف، نقص در ارتباط چشمی و زبان بدن یا نقص در فهم و استفاده از حالت ها تا فقدان کلی بیانات چهره ای و ارتباط غیرکلامی.
نقص در رشد، حفظ و فهم ارتباطات، برای مثال مشکلات تنظیم رفتار برای محیط های اجتماعی متنوع تا مشکل در بازی های تخیلی با دیگران یا پیدا کردن دوست و فقدان علاقه به همسالان.
دقت شود که شدت اختلال، بر اساس نقص های ارتباط اجتماعی و الگوهای تکراری و محدود رفتار تعیین می شود.
درباره آشنایی با اوتیسم بدانید.
الگوی تکراری و محدود در رفتار، علایق یا فعالیت ها که حداقل با دو مورد از موارد زیر بارز میشود:
رفتارهای حرکتی، استفاده از اشیا و گفتار کلیشه ای یا تکراری مثل حرکات کلیشه ای ساده، ردیف کردن اسباب بازی، اکولیلیا و عبارات غیر متداول.
پافشاری بر شباهت یا یکسانی، غیر منعطف بودن نسبت به روتین ها یا الگوهای رسمی رفتار کلامی یا غیر کلامی مثل آشفتگی شدید با تغییرات کوچک، مشکل با انتقالات و جا به جایی کلان، الگوهای فکری سخت، تشریفات خاص ورودی، نیاز به انجام دادن کارهای عادتی و خوردن غذای مشابه در هر روز.
علایق ثابت و محدود که شدتشان غیر عادی است مثل وابستگی قوی یا تمایل به اشیای غیر معمول، علایق خیلی محدود یا تکراری.
واکنش کم یا زیاد نسبت به درون دادهای حسی یا علایق غیرمعمول به ابعاد حسی محیط مثل بی تفاوتی مشهود نسبت به درد یا دما، پاسخ ناسازگار به صداها یا بافتهای خاص، بوییدن یا لمس کردن افراطی اشیا، شیفتگی بینایی به لامپ ها یا حرکت.
نشانه ها باید در دوره رشدی اولیه ظاهر شوند اما ممکن است تا که زمانی نیازمندی های اجتماعی غالب نشوند یا توسط استراتژی های آموخته شده، پوشیده شوند.
علائم سبب نقص عمده ی بالینی در عملکردهای اجتماعی، کاری یا بخش های دیگر عملکرد فعلی شوند.
این اختلالات با ناتوانی ذهنی(اختلال رشدی ذهنی) یا تاخیر رشدی کلی ارتباطی ندارد.
ناتوانی ذهنی و اختلالات طیف اوتیسم به صورت مکرر با هم رخ می دهند که باعث تشخیص همراه اختلال طیف اوتیسم و ناتوانی ذهنی می شود. ارتباط اجتماعی باید کمتر از سطح رشدی مورد انتظار باشد.
نکته: افراد با تشخیص اختلال اوتیسم، اختلال آسپرگر یا اختلال نافذ رشدی، در DSM-IV باید تشخیص اوتیسم به آنها داده شود.
شیوع اوتیسم:
تحقیقات، افزایش شیوع اوتیسم را نشان می دهند. در طول سالهای 1491 و 1401 اوتیسم یک در هر 11111 کودک گزارش شده است. هرچند این احتمال می رود که مطالعات شیوع اولیه به شدت میزان اوتیسم را دست کم گرفته، تحقیقات در سال 1441 افزایش قابل توجهی را نشان داده است. در سال 2110 مرکز کنترل و پیشگیری اختلالات میزان شیوع را 1 در 151 اعلام کرده در صورتی که دو سال قبل از آن شیوع 1 در 199 بوده. مرکز آمار و ارقام پیشنهاد کرد که در سال 2114 میزان شیوع 1 در 1111 می باشد
عوامل برای تغییر شیوع مشخص نیست و بسیاری از مکانیسم های بالقوه نیاز به بررسی بیشتری دارند. با این حال بدون در نظر گرفتن فاکتورهای مسبب، گزارش های جاری شیوع پیشنهاد می کند که اوتیسم دومین رتبه ی ناتوانی های رشدی را در جهان دارد. بنابراین استفاده از خدمات در طول عمر افراد مبتلا به اوتیسم، نشان دهنده ی یک بار بزرگ برای سلامت عمومی است. افزایش شیوع اوتیسم، الزامات مهم سلامت عمومی، از جمله هزینه های اجتماعی خانوادگی آموزش افراد اوتیسمی را نشان می دهد.
عملکرد کاری در اوتیسم:
ممکن است بر هر یا همه حوزه های کاری تأثیر بگذارد اما تحقیقات نشان داده که مشکلات اوتیسم برخی حوزه های عملکرد کاری نسبت به بقیه حوزه ها رایج تر است.
مشارکت اجتماعی:
یکی از مشخصه های اوتیسم مشکلات اجتماعی است. ارتباط و در اجتماع بودن نیاز به مهارت های مختلف در سنین مختلف دارد. کودکان کوچکتر، اغلب برای آغاز رابطه از دیگران تقلید میکنند. در حالی که کودکان پیش دبستانی مهارت های ارتباطی پیشرفته تر، عاطفه مثبت، شرکت در گفتگو و بازی وانمودی را برای دوستی با همسالان نشان می دهند. کودکان بزرگترو نوجوانان، نیازمند فعالیت های اشتراکی، ورزشی و به دور از نظارت بزرگسالان هستند. اغلب کودکان اوتیسمی در تقلید کردن، مهارت های ارتباطی، اشتراک گذاری علایق و سلایق مشابه با همسالان خود و بازی تخیلی و وانمودی مشکل دارند. آنها ممکن است نیاز به نظارت بزرگسالان در حالی که رشد می کنند دارند.
6 نشانه که کودک شما ذهنیت قربانی بودن دارد
برای بسیاری از کودکان اویستیک تشکیل رابطه بسیار مشکل است. مهارت های شناختی اجتماعی و کلامی کودک بر توانایی تشکیل و حفظ رابطه، مؤثر است. هر چند دوستی کودکان اوتیستیک میتواند مشابه و متفاوت از دوستی معمول بین دو نفر باشد.
تحقیقات نشان داده کودکان مبتلا به اوتیسم ارتباط محدود دارند، به سختی معنای ارتباط را درک می کنند و تنها هستند.
اینترنت و بازی های آنلاین راهی برای کمک به این کودکان و همسالان عادی شان است تا روابط دوستی بر قرار کنند.
همچنان که کودک مبتلا ببه نوجوانی و بزرگسالی می رسد مشکل مشارکت اجتماعی ادامه می یابد. این جوانان و نوجوانان بیکار و از نظر اجتماعی منزوی می شوند. علاوه بر این منابع و برنامه های این گروه سنی کم می باشد. اگرچه برخی از آنها در روابط عاشقانه و جنسی شرکت دارند ولی برای برخی از آن ها مشکل می باشد. مشکلات مهارت های اجتماعی، مشکلات ارتباطی و مسائل پردازش حسی مانع رشد روابط جنسی و عاشقانه می شود. برخی افراد رفتارهای قانونی مناسب را درک نمی کنند و ممکن است در قبال قانون و رفتارهای خطرناک و تهدید آمیز به مشکل بر بخورند.