فراموشی خاطرات نوزادی

اکثر مردم نمی توانند وقایع چند سال اول زندگی خود را به خاطر بسپارند. پدیده ای که محققان آن را فراموشی نوزادی نامیده اند. اما چرا نمی توانیم خاطرات دوران نوزادی که برایمان اتفاق افتاده است به یاد بیاوریم؟ آیا حافظه فقط در سن خاصی شروع به کار می کند؟

این چیزی است که محققان در مورد نوزادان و حافظه می دانند.

نوزادان می توانند خاطرات را شکل دهند

علیرغم این واقعیت که افراد نمی توانند قبل از 2 یا 3 سالگی چیزهای زیادی را به خاطر بسپارند، تحقیقات نشان می دهد که نوزادان می توانند خاطرات را شکل دهند – نه خاطراتی که شما در مورد خودتان می گویید.

در چند روز اول زندگی، نوزادان می توانند چهره مادر خود را به خاطر بیاورند و آن را از چهره یک غریبه تشخیص دهند. چند ماه بعد، نوزادان می توانند با لبخند زدن به چهره هایی که اغلب می بینند، نشان دهند که بسیاری از چهره های آشنا را به خاطر می آورند.

چه افرادی نیازمند کاردرمانی تخصصی هستند؟

در واقع، انواع مختلفی از خاطرات به جز خاطرات زندگی‌نامه‌ای وجود دارد. خاطرات معنایی یا خاطراتی از حقایق وجود دارد، مانند نام انواع مختلف سیب، یا پایتخت ایالت شما. همچنین خاطرات رویه‌ای یا خاطراتی برای نحوه انجام یک عمل وجود دارد، مانند باز کردن درب ورودی یا رانندگی با ماشین.

تحقیقات آزمایشگاه روان‌شناس کارولین روو-کالیر در دهه‌های 1980 و 1990 نشان داد که نوزادان می‌توانند برخی از این نوع خاطرات را از سنین پایین تشکیل دهند. البته، نوزادان نمی توانند دقیقاً آنچه را که به خاطر می آورند به شما بگویند. بنابراین، کلید تحقیق Rovee-Collier ابداع کاری بود که به بدن و توانایی های نوزادان که به سرعت در حال تغییر هستند حساس بود تا حافظه آنها را در یک دوره طولانی ارزیابی کند.

در نسخه برای نوزادان 2 تا 6 ماهه، محققان یک نوزاد را در گهواره ای قرار می دهند که روی آن یک موبایل آویزان است. آن ها میزان لگد زدن نوزاد را اندازه می گیرند تا از تمایل طبیعی او به حرکت دادن پاهایش آگاهی پیدا کنند.

در مرحله بعد یک نخ از پای نوزاد به انتهای موبایل می بندند تا هر وقت کودک لگد می زند، موبایل حرکت می کند. همانطور که ممکن است تصور کنید، نوزادان به سرعت یاد می گیرند که کنترل را در دست دارند – آنها دوست دارند موبایل را ببینند و بنابراین بیشتر از قبل از اینکه نخ به پایشان وصل شود، لگد می زنند و نشان می دهد که یاد گرفته اند که لگد زدن باعث حرکت موبایل می شود.

نسخه برای نوزادان 6 تا 18 ماهه مشابه است. اما به جای دراز کشیدن در گهواره – که این گروه سنی برای مدت طولانی انجام نمی‌دهند – روی دامن والدین خود می‌نشیند و دست‌هایش را روی اهرمی قرار می‌دهد که در نهایت باعث می‌شود قطار در یک مسیر حرکت کند.

در ابتدا، اهرم کار نمی کند و آزمایشگران میزان فشار طبیعی نوزاد را اندازه می گیرند. سپس اهرم را روشن می کنند. اکنون هر بار که نوزاد روی آن فشار می آورد، قطار در اطراف مسیر خود حرکت می کند. نوزادان دوباره بازی را به سرعت یاد می گیرند و هنگامی که قطار را به حرکت در می آورد، اهرم را به میزان قابل توجهی بیشتر فشار می دهند.

این چه ربطی به حافظه دارد؟ هوشمندانه ترین بخش این تحقیق این است که پس از آموزش به نوزادان در یکی از این کارها برای چند روز، Rovee-Collier بعداً آزمایش کرد که آیا آنها آن را به خاطر می آورند یا خیر.

هنگامی که نوزادان به آزمایشگاه برگشتند، محققان به سادگی موبایل یا قطار را به آنها نشان دادند و بررسی کردند که آیا هنوز اهرم را با لگد و فشار می‌زنند یا خیر.

Rovee-Collier و همکارانش با استفاده از این روش دریافتند که در 6 ماهگی، اگر نوزادان به مدت یک دقیقه آموزش ببینند، می توانند یک روز بعد یک رویداد را به خاطر بسپارند. هر چه نوزادان بزرگتر بودند، بیشتر به یاد می آوردند.

او همچنین دریافت که می‌توانید با آموزش دادن به نوزادان برای مدت طولانی‌تر و با دادن یادآوری به آنها وقایع را برای مدت طولانی‌تری به خاطر بسپارید – به عنوان مثال، با نشان دادن تلفن همراه به‌طور مختصر به آن‌ها که خودش به تنهایی حرکت می‌کند.

درباره مراحل رشد گفتار کودکان بیشتر بدانید.

چرا خاطرات زندگی نامه ای نیست؟

اگر نوزادان می توانند در چند ماه اول زندگی خود خاطره سازی کنند، چرا مردم چیزهایی را از همان مراحل اولیه زندگی به خاطر نمی آورند؟ هنوز مشخص نیست که آیا مردم فراموشی نوزادی را تجربه می‌کنند، زیرا نمی‌توانیم خاطرات زندگی‌نامه‌ای بسازیم، یا اینکه راهی برای بازیابی آنها نداریم. هیچ کس به طور قطع نمی داند که چه اتفاقی می افتد، اما دانشمندان حدس های کمی دارند.

یکی این است که خاطرات زندگی‌نامه‌ای شما را ملزم می‌کند تا حدی از خود داشته باشید. شما باید بتوانید در مورد رفتار خود با توجه به ارتباط آن با دیگران فکر کنید.

محققان این توانایی را در گذشته با استفاده از یک کار تشخیص آینه به نام تست روژ آزمایش کرده اند. این تست شامل علامت گذاری روی بینی کودک با یک نقطه از رژ لب قرمز یا رژگونه است. یا همان طور که در دهه 1970 زمانی که این کار ایجاد شد، “رژ” می گفتند.

5 گام ساده گفتار درمانی در منزل

سپس محققان نوزاد را در مقابل آینه قرار می دهند. نوزادان کمتر از 18 ماه فقط به نوزاد ناز در انعکاس لبخند می زنند و هیچ مدرکی مبنی بر تشخیص خود یا علامت قرمز روی صورتشان نشان نمی دهند. بین 18 تا 24 ماهگی، کودکان نوپا بینی خود را لمس می کنند، حتی خجالت زده به نظر می رسند، و به آنها پیشنهاد می شود که نقطه قرمز در آینه را با صورت خود وصل کنند.

یکی دیگر از توضیحات احتمالی برای فراموشی نوزادی این است که چون نوزادان تا اواخر سال دوم زندگی زبان ندارند، نمی‌توانند روایت‌هایی درباره زندگی خود بسازند که بعداً به یاد بیاورند.

در نهایت، هیپوکامپ، که منطقه ای از مغز است که تا حد زیادی مسئول حافظه است، در دوره نوزادی به طور کامل رشد نکرده است.