علائم کلاسیک بیماری پارکینسون

علائم کلاسیک بیماری پارکینسون:

بیماری پارکینسون بیماری ای است که اغلب بی سر و صدا شروع می شود بنابراین تشخیص اولیه آن ممکن است کمی دشوار باشد. یعنی بیمار صرفا کندی حرکت داشته باشد یا از سفتی عضلاتش شکایت داشته باشد که اکثرا به کهولت سن ربطش می دهند. یا بیمار از درد و گرفتگی شانه و گردنش اذیت می شود که تحت عنوان استئوآرتریت شناخته و درمان می شود. امابه هرحال پس از گذشت زمان علائم مربوط به این بیماری کم کم آشکار می شود. از خصوصیات پارکینسون می توان به اختلال در کارکردهای ارادی و غیر ارادی اشاره کرد.

علائم کلاسیک شامل:

لرزش در حال استراحت: لرزش در حالت استراحت با شدت کم تری اتفاق می افتاد و در طی انجام فعالیت این لرزش دامنه تناوب بیشتری پیدا می کند. این لرزش هنگام استراحت اکثرا در ساعد و انگشتان، بازو، فک یا پلک اتفاق می افتد. به عنوان مثال لرزش در انگشت شست طوری است که انگار فرد دارد پول می شمارد.

سفتی عضلات: سفتی عضلات در برابر حرکات آرام مقاومت نشان می دهد. این سفتی هم در تمام حرکات یک مفصل رخ می دهد. این سفتی اگر همراه با لرزش باشد به آن سفتی چرخ دنده ای می گویند.

اختلال در حرکات ارادی: در اختلال پارکینسون، بیماران دچار ضعف در حرکت، اشکال در شروع حرکت و یا کندی در حرکت می شوند. این تاخیر در الگوها به کارکردهای معمول در زندگی فرد مانند خوردن، کار کردن، رانندگی و.. آسیب های جدی می زند. گاها اختلالاتی دیگر مانند سندروم پای بی قرار یا بی قراری حرکتی نیز در بیماران مبتلا به پارکینسون نیز دیده می شود.

سایر علائم:

اختلال در راه رفتن:

در ابتدا ممکن است راه رفتن بیمار کاملا طبیعی به نظر برسد اما وقتی بیماری تشدید می شود تغییر در طول گام ها و سرعت راه رفتن رخ می دهد. به طوری که نوع راه رفتن بیمار دچار اختلال پارکینسون، به فرم راه رفتن پارکینسونی تبدیل می شود. خصوصیات آن عبارت است از:

• طول گام ها کاسته می شود.
• سرعت در حین راه رفتن افزایش می یابد.
• حرکات نوسانی بازوها در طی راه رفتن کاهش میابد. (یعنی جنبش های متقابل انجام نمی شود.)
• حرکات چرخشی در تنه انجام نمی شود.
• در شروع راه رفتن دچار مشکل است.

نحوه قرار گرفتن بدن این بیماران حالت خمیده دارد و کل بدن را درگیر می کند. در این حالت زانوها و سر و تنه به جلو خم می شود که در نتیجه پشت فرد حالت کیفوتیک یا قوز مانند می گیرد. علاوه بر وضعیت بدن که حالت خمیده دارد، عکس العمل های تعادلی فرد هم آسیب می بیند. همچنین ممکن است فرد دچار پارکینسون افتادن های متوالی را تجربه کند یا حتی ممکن است در ایستادن بدون کمک کسی مشکل داشته باشند.

بلاک حرکتی یا یخ زدگی:

بنا به تعریف این پدیده به عدم توانایی در انجام حرکات و فعالیت ها به طور گذرا اطلاق می شود که در بیماران پارکینسونی مشاهده می شود. این حالت بیشتر در پا ها به هنگام راه رفتن ظاهر می شود طوری که بیمار به مدت چند لحظه قادر به حرکت نیست انگار که به زمین چسبیده است. این حالت همچنین ممکن است در پلک ها نیز دیده شود. یعنی فرد دچار پارکینسون کنترلی بر روی عضله پلکش ندارد.

حالت یخ زدگی به طور ناگهانی اتفاق می افتد و گذرا است و معمولا چند ثانیه بیشتر طول نمی کشد. زمانی که این موارد در افراد دچار پارکینسون اتفاق می افتد، فرد از حرکت باز می ایستد یا الگوی حرکتی اش را تغییر می دهد. این حالت می تواند در طی کارهای حرکتی دیگر مانند نوشتن، مسواک زدن و صحبت کردن نیز می تواند رخ دهد.

ترکیب حالت یخ زدگی و خمیدگی (که به آن رفلکس پوسچرال نیز می گویند) در بیماران دچار پارکینسون بسیار ناتوان کننده است و حتی ممکن است به سقوط این افراد ختم شود که باعث می شود لگن فرد بشکند یا به سرش ضربه بخورد که در هر صورت نتایج خوبی برای فرد مبتلا نخواهد داشت.

افسردگی:

تقریبا 50 درصد بیماران دچار پارکینسون افسردگی را بروز می دهند که باید منحصرا درمان شود. افسردگی در پارکینسون به دلیل نقص در سروتونین به وجود می آید. خصوصیتی که افسردگی افراد دارای پارکینسون را با افراد معمولی دچار افسردگی متفاوت می سازد، کاهش در بیانات چهره ای صورت است که به دلیل کندی حرکت در این افراد به وجود می آید. توهمات متعدد همچنین باعث می شود که علائم بیمار بدتر شود.

وضعیت ذهنی و اختلالات شناختی:

از بین رفتن توانایی های ذهنی و شناختی در طی مراحل اولیه پارکینسون به وجود می آید و تا حدی پیش می رود که بیمار قادر به انتقال توجه به محرکات در یک زمان نمی باشد. مثلا رانندگی برای آنها بسیار چالشی است زیرا نیازمند پردازش چندین نوع اطلاعات است اما مسواک زدن چون مرحله ای است به نسبت برایشان راحت تر است.

لازم به ذکر است که زوال عقل یا دمانس در 15 تا 20 درصد از بیماران به وجود می آید.

درباره تقویت قدرت حرکتی دست با بازی کاربرگ پنگوئن بدانید.

اختلال در تکلم:

این اختلال در افراد دارای پارکینسون به اختلال تکلم سفت یا مونوتون نیز معروف است زیرا حجم گفتار کاهش میابد و گفتگوها به صورت نجوا و غیر پیوسته هستند.

اختلال بلع:

در مراحل آخر بیماری ظاهر می شود که افراد را در معرض خطر خفگی و پنوموسی تنفسی قرار می دهد.

اختلالات اتونومیک:

اختلال در فشار خون وجود دارد اما سنگوپ( که به دلیل تخریب سلولی اتفاق می افتد) نادر است. افراد دارای پارکینسون اغلب دچار تعرق زیاد و واکنش های غیرطبیعی نسبت به گرما و سرما و بی اشتهایی می شوند.

ریزنویسی:

ممکن است دست خط بیمار بسیار کوچک شود و لغت ها به هم نزدیک هستند.

همچنین ظهور بعضی از رفلکس های اولیه مثل رفلکس گلابایا، دو بینی و تار دیدن نیز است.