رفع مشکلات گفتاری

وقتی جوان‌تر بودید و برای اولین بار شروع به صحبت کردید، ممکن است لجبازی کرده باشید، لکنت داشته باشید یا تلفظ کلمات را برایتان سخت کرده باشد. شاید به شما گفته شده بود که “ناز” است، یا نگران نباشید زیرا به زودی از آن خارج خواهید شد. اما اگر در سنین نوجوانی هستید و هنوز لکنت دارید، ممکن است احساس نکنید که آنقدر دوست داشتنی است.تو تنها نیستی. بیش از 3 میلیون ایرانی به اختلال گفتاری معروف به لکنت (یا لکنت زبان، همانطور که در دنیا معروف است) دارند. این یکی از چندین شرایطی است که می تواند بر توانایی یک فرد برای صحبت واضح تأثیر بگذارد. رفع مشکلات گفتاری شاید در بسیاری از موارد آسان نباشد اما با تلاش و پشتکار قطعا تمامی این مشکلات قابل رفع بوده و می توان براحتی از ان عبور کرد.

برخی از اختلالات رایج گفتار و زبان

لکنت مشکلی است که در گفتار روان (روان و آسان) اختلال ایجاد می کند. فردی که لکنت زبان دارد ممکن است قسمت اول یک کلمه را تکرار کند (مانند واو و ورود) یا یک صدا را برای مدت طولانی نگه دارد (مانند ککککیک). برخی از افرادی که لکنت دارند در بیرون آوردن صداها مشکل دارند. لکنت پیچیده است و می تواند به طرق مختلف بر گفتار تأثیر بگذارد.

به هم ریختگی یکی دیگر از مشکلاتی است که درک گفتار افراد را دشوار می کند. مانند لکنت، بهم ریختگی نیز بر روان یا روان گفتار فرد تأثیر می گذارد. تفاوت این است که لکنت یک اختلال گفتاری است، در حالی که بهم ریختگی یک اختلال زبانی است. افرادی که لکنت دارند در بیان آنچه می خواهند بگویند مشکل دارند. کسانی که درهم و برهم هستند، آنچه را که فکر می کنند، می گویند، اما در حین صحبت کردن، به هم ریخته می شود. بنابراین، کسی که بهم می‌ریزد ممکن است به صورت ناگهانی صحبت کند یا در مکان‌های غیرمنتظره مکث کند. ریتم گفتار درهم و برهم ممکن است به‌جای یکنواختی تند به نظر برسد و گوینده اغلب از مشکل بی‌اطلاع است.

آپراکسی (همچنین به نام آپراکسی کلامی یا دیسپراکسی نیز شناخته می شود) یک اختلال گفتاری دهانی-حرکتی است. افراد مبتلا به این مشکل در حرکت دادن عضلات و ساختارهای مورد نیاز برای تبدیل صداهای گفتاری به کلمات مشکل دارند.

چه چیزی باعث مشکلات گفتاری می شود؟

گفتار عادی ممکن است بدون دردسر به نظر برسد، اما در واقع یک فرآیند پیچیده است که نیاز به زمان بندی دقیق، و کنترل عصب و ماهیچه دارد.

وقتی صحبت می کنیم، باید عضلات بسیاری را از قسمت ها و سیستم های مختلف بدن، از جمله حنجره، که حاوی تارهای صوتی است، هماهنگ کنیم. دندان ها، لب ها، زبان و دهان؛ و سیستم تنفسی

توانایی درک زبان و تولید گفتار توسط مغز هماهنگ می شود. بنابراین فردی که در اثر تصادف، سکته مغزی یا نقص مادرزادی آسیب مغزی دارد، ممکن است مشکلات گفتاری و زبانی داشته باشد.
برخی از افراد مبتلا به مشکلات گفتاری، به ویژه اختلالات بیان، ممکن است مشکلات شنوایی نیز داشته باشند. حتی کم شنوایی خفیف نیز می تواند بر نحوه بازتولید صداهایی که می شنوند تأثیر بگذارد. برخی از نقایص مادرزادی، مانند شکاف کام، می تواند در توانایی فرد برای تولید گفتار اختلال ایجاد کند. افرادی که شکاف کام دارند سوراخی در سقف دهان دارند (که بر حرکت هوا از طریق مجرای دهان و بینی تأثیر می گذارد) و همچنین ممکن است با سایر ساختارهای مورد نیاز برای گفتار از جمله لب ها، دندان ها و فک مشکل داشته باشند.

برخی از مشکلات گفتاری، مانند لکنت زبان، ممکن است در خانواده ایجاد شود. اما در برخی موارد، هیچ کس دقیقاً نمی داند که چه چیزی باعث ایجاد مشکلات گفتاری در فرد می شود. اما نکته مهم در مشکلات گفتاری قابل رفع بودن تک تک این موارد با تلاش و پشتکار است. رفع مشکایحلات گفتاری نیازمند پشتکار و تلاش مداوم می باشد.

چگونگی رفع مشکلات گفتاری می شوند؟

خبر خوب این است که درمان هایی مانند گفتار درمانی می تواند به افراد در هر سنی کمک کند تا بر برخی مشکلات گفتاری غلبه کنند.

اگر نگران صحبت خود هستید، مهم است که به والدین و پزشک خود اطلاع دهید. اگر آزمایش‌های شنوایی و معاینه فیزیکی مشکلی را نشان نداد، برخی از پزشکان با یک آسیب‌شناس گفتار و زبان مشورت می‌کنند.

آسیب شناس گفتار-زبان برای مشاهده افراد در حین صحبت و شناسایی مشکلات گفتاری آنها آموزش دیده است. آسیب شناسان گفتار به دنبال نوع مشکل (مانند عدم تسلط، بیان یا مهارت های حرکتی) هستند. برای مثال، اگر لکنت دارید، آسیب شناس نحوه و زمان انجام این کار را بررسی می کند.

آسیب شناسان گفتار زبان ممکن است گفتار مشتریان خود را با ضبط صدا یا نوار ویدیویی یا با گوش دادن در طول مکالمه ارزیابی کنند. چند کلینیک که در زمینه اختلالات روانی تخصص دارند ممکن است از تجزیه و تحلیل کامپیوتری استفاده کنند. پاتولوژیست با جمع‌آوری هرچه بیشتر اطلاعات ممکن در مورد نحوه صحبت کردن فرد، می‌تواند یک برنامه درمانی که نیازهای هر فرد را برآورده می‌کند، تهیه کند. این طرح به مواردی مانند سن فرد و نوع اختلال گفتاری بستگی دارد.

اگر برای اختلال گفتار تحت درمان هستید، بخشی از برنامه درمانی شما ممکن است شامل مراجعه به گفتار درمانگر باشد، فردی که برای درمان اختلالات گفتاری آموزش دیده است.
اینکه چند وقت یک‌بار باید به گفتار درمانگر مراجعه کنید متفاوت است – احتمالاً در ابتدا شروع به ملاقات نسبتاً مکرر با او خواهید کرد، سپس ممکن است به مرور زمان بازدیدهای شما کاهش یابد. اکثر برنامه‌های درمانی شامل تکنیک‌های تنفس، استراتژی‌های آرام‌سازی هستند که به شما کمک می‌کنند عضلات خود را هنگام صحبت کردن آرام کنید، کنترل وضعیت بدن و نوعی تمرین صوتی به نام تمرینات حرکتی دهانی. احتمالاً باید این تمرینات را هر روز به تنهایی انجام دهید تا به موفقیت آمیزترین برنامه درمانی خود کمک کنید.

مقابله با مشکل گفتار

افرادی که مشکلات گفتاری دارند می دانند که چقدر می توانند خسته کننده باشند. به عنوان مثال، افرادی که لکنت دارند، اغلب از اینکه دیگران سعی می کنند جملات آنها را تمام کنند یا کلمات را برای آنها پر می کنند، شکایت دارند. برخی احساس می‌کنند که مردم طوری با آن‌ها رفتار می‌کنند که انگار احمق هستند، به‌خصوص زمانی که شنونده چیزهایی مانند «آهسته کن» یا «آرامش بگیر». (افرادی که لکنت دارند به اندازه افرادی که لکنت ندارند باهوش هستند.) افرادی که لکنت زبان دارند گزارش می دهند که شنوندگان اغلب از تماس چشمی خودداری می کنند و از صبر کردن تا پایان صحبت خودداری می کنند. اگر مشکل گفتاری دارید، خوب است که به دیگران بگویید دوست دارید هنگام صحبت با شما چگونه رفتار شود.

برخی از افراد به گفتار درمانگران خود برای مشاوره و منابع در مورد مسائل مربوط به لکنت مراجعه می کنند. گفتار درمانگر شما ممکن است بتواند شما را در موقعیت های مشابه با دیگران مرتبط کند، مانند گروه های حمایتی در منطقه شما برای نوجوانانی که لکنت دارند.

اگر مشکل گفتاری دارید، دستیابی به گفتار و کنترل آن ممکن است یک فرآیند مادام العمر باشد. اگرچه گفتار درمانی می تواند به شما کمک کند، اما مطمئناً در تلاش های خود برای برقراری ارتباط فراز و نشیب هایی خواهید داشت. اما حقیقت این است که نحوه صحبت کردن تنها بخش کوچکی از شخصیت شماست. خجالت نکشید که خودتان را به گوش دیگران برسانید!