در مطلب قبلی با نام درک اختلال زبان رشدی (DLD) و ADHD در مورد این موضوع توضیح دادیم. گفتیم که تحقیقات نشان داده است که اگر کودکی دارای DLD باشد، سه برابر بیشتر احتمال دارد که به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) مبتلا شود. علاوه بر این، کودکان و نوجوانان مبتلا به DLD اغلب کمبود توجه نشان می دهند که برای رسیدن به سطحی که تشخیص ADHD را تضمین می کند، به اندازه کافی قابل توجه نیست. با این حال، آنها بر نحوه یادگیری کودک در کلاس، درگیر شدن در انجام تکالیف یا حتی پیشرفت در مداخله آسیب شناسی گفتار تأثیر می گذارند.
اختلال زبان رشدی (DLD) چیست؟
اختلال زبان رشدی یا DLD با مشکلات زبانی مداوم (صحبت کردن و/یا نوشتن) مشخص می شود که با شرایط دیگری که با وجود تجربیات کافی در یادگیری زبان وجود دارد، قابل توضیح نیست.
ختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) چیست؟
اختلال نقص توجه و بیش فعالی یا ADHD با بی توجهی و/یا بیش فعالی- تکانشگری مشخص می شود که برای سطح رشد کودک یا نوجوان نامناسب است و به طور قابل توجهی به عملکرد اجتماعی و/یا مدرسه آنها آسیب می رساند.
تشخیص کودکان مبتلا به بیش فعالی- تکانشگری اغلب آسان است. آنها معمولاً کسانی هستند که نمی توانند آرام بنشینند، ممکن است صعود کنند و ظاهراً همیشه “در حال حرکت” هستند. آنها ممکن است در حالی که باید بنشینند در اتاق حرکت می کنند یا انتظار نوبت خود در بازی ها یا مکالمات برایشان دشوار است.
با این حال، شناسایی نقص توجه کودک یا نوجوان می تواند بسیار چالش برانگیزتر باشد. علیرغم نام، کمبود توجه در ADHD به هیچ وجه کمبود توجه نیست. این ناتوانی در کنترل توجه یا حفظ توجه آنها در طول زمان و توانایی مقاومت در برابر عوامل حواس پرتی است که برای جلب توجه آنها رقابت می کنند.
خوشبختانه، راه‌های ساده‌ای وجود دارد که می‌توانیم کودکان و نوجوانان با مشکلات توجه مداوم را تشویق کنیم تا در فعالیت‌های روزانه شرکت کنند. پنج نکته زیر برای کودکان مبتلا به DLD، ADHD یا ترکیبی از هر دو موثر است.
-
همیشه قبل از دادن دستورالعمل، توجه متمرکز کودک یا نوجوان را جلب کنید.
با گفتن نام کودک و لمس آرامی روی شانه او قبل از دستور دادن، آنها می توانند بر آنچه شما می گویید یا در حال آموزش به او هستید تمرکز کنند.
-
حواس پرتی را تا حد امکان کاهش دهید.
اگر می خواهید گفتگو را در اطراف میز شام تشویق کنید، مطمئن شوید که تلویزیون خاموش است. در کلاس، اطمینان حاصل کنید که فضای آموزشی از نظر بصری واضح و نامرتب است. کودک را در جلوی کلاس، درست روبروی معلم قرار دهید.
-
دستورالعمل ها و دستورالعمل های ساده را ارائه دهید.
به کودک دستورالعمل های 1 تا 2 مرحله ای را در یک زمان بدهید. کودکان مبتلا به ADHD و DLD اغلب در حافظه کاری خود مشکل دارند. حافظه کاری مانند فهرست کوچکی در ذهن شماست که اطلاعات کمی را برای ما ذخیره می کند تا بتوانیم بر اساس آن عمل کنیم. یک کودک مبتلا به ADHD یا DLD ظرفیت لیست کوتاه تری دارد و ممکن است برخی از دستورالعمل هایی را که به آنها می دهیم فراموش کند. بنابراین تکرار، بازنویسی و «تکه‌کردن» اطلاعات و دستورالعمل‌ها در یک زمان می‌تواند به درک و توانایی کودک برای عمل به آنچه می‌گویید کمک کند.
-
از تغییر موضوع مثبت استفاده کنید.
هنگامی که متوجه شدید فرزندتان از کار خود خارج می شود، به او با مهربانی یادآوری کنید که دوباره درگیر شود. اگر آنها در تلاش هستند تا صبح برای مدرسه آماده شوند و از مسیر خارج می شوند، می توانید بگویید؛ «تو مسواک زدی! کارت عالی بود. شغل بعدی شما چیست؟» در کلاس درس، اگر کودک به یک برگه توجه نمی کند، او را تشویق کنید تا ادامه دهد: “وای! شما 3 سوال انجام داده اید. آفرین. یکی دیگر را انجام دهیم.»
-
تا حد امکان از ژست ها و تصاویر بصری استفاده کنید.
برای حمایت از او در خانه و مدرسه به طور مداوم به کودک خود تصاویری ارائه دهید. این ممکن است چک لیستی باشد که به آنها کمک می کند تا هنگام آماده شدن در صبح، خطوط اعداد در ریاضی، داربست برای انواع متن یا برنامه ای از فعالیت های روزانه خود در مسیر خود قرار بگیرند. بارها نشان داده شده است که تصاویر از کودکان و نوجوانان مبتلا به DLD و ADHD در خانه و در کلاس درس حمایت می کند.
اگر کودک یا نوجوان شما در مهارت های زبانی یا توجه خود مشکل دارد، ارزیابی توسط آسیب شناس گفتار حیاتی است. ما دوست داریم با کودکان و نوجوانان، خانواده‌های آنها و مربیان کار کنیم تا از آنها حمایت کنیم تا رشد کنند و به اهدافشان برسند.
اگر در مورد توجه فرزندتان نگرانی دارید، با پزشک عمومی خود صحبت کنید تا بررسی کند که آیا ارجاع پزشک اطفال ضروری است یا خیر.