تمرینات کار درمانی مربوط به بیماری پارکینسون:
حرکات متقابل :درمانگر در مقابل بيمار پاركينسون نشسته و حركاتی آينه وار از او می خواهد كه انجام دهد. چرا كه انجام حركات متقابل و متضاد در اندام ها برای بيمار مشكل است.
نشستن و دست زدن :در این مرحله تمرین مشكل تر شده و بيمار بايد همزمان دو فعاليت را با هم انجام دهد يعني با چرخش تنه به يک سمت دست ها را بهم بزند و همزمان با آن، پای مقابل را جلو بياورد. . تمرين در سمت مقابل بدن نيز تكرار می شود.
سوپينيشن و پرونيشن ساعد: بيماران پاركينسون دچار محدوديت در حركات و در نتيجه اختلال در غذا خوردن، شانه زدن و تراشيدن صورت و … می گردند. درمان شامل انجام استرچهای روزانه، كاهش تون و حفظ دامنه حرکتی است .در طول حركات عادی روزانه معمولاً عضلات اطراف اسكاپولا مثل رومبوئيد ها كشش لازم و كافی نخواهند داشت كه در اين زمينه هم با استفاده از
یک عصا يا چوب به صورتی كه یک دست در وضعيت دمر و دست ديگر در حالت طاق باز زير چوب را نگه می دارد می توان استرچهای لازم را به صورت اكتيو به خود بيمار آموزش داد )بيمار پاركينسون با نگهداشتن دو سر عصا يا چوب با وضعيت مذكور آن را متناوب چرخانده و دست ها را با چرخش خارجی و داخلی شانه روی هم متقاطع می كند. در طول تمرين دست ها كشيده به جلو، آرنج
صاف و عصا دور از بدن قرار می گيرد.
نشستن و برخاستن از صندلی: تا حد امکان بايد نحوه صحيح نشستن روی صندلی و بلند شدن از آن به طريق كنترل شده و بدون استفاده از دسته صندلی يا هرگونه وسيله كمكی به او آموزش داده شود. مانند بيماران همي پلژی بايد به بيمار آموزش داده شود كه برای بلند شدن از صندلی، به جلو خم شده، وزن را روی پاشنه ها انداخته و سپس با اکستنشن زانو به آهستگی بلند شود و در نشستن هم از
انداختن سر و تنه به عقب اجتناب نموده و با گذاشتن دست روی زانوها و كمی خم شدن به جلو و با فلکشن هيپ به تدريج نشسته و سپس سر و گردن را به عقب برده و صاف كند.
نوسان دست ها: پس از بلند شدن از صندلی بيمار آمادگی لازم برای ايستادن و راه رفتن را داشته اما نياز به آموزش برای نوسان بازوها، پوسچر صحيح و عقب بردن شانه ها، قدم های مناسب و با فاصله و… دارد .برای نوسان بازوها می توان ابتدا چرخش شانه ها را به طرفين آموزش داد به نحوی كه یک دست در جلو و دست ديگر در پشت بدن قرار گرفته باشد و سپس تمرين معكوس شود.
درباره هر آنچه باید در باره کاردرمانی آنلاین و Telehealth بدانید بیشتر بدانید.
تمرينات راه رفتن :با پيشرفت بيماری، تمرينات بيشتر برای بهبود راه رفتن ضروری است .اين تمرينات بايد با تحريكات ريتميک شنوايی به شكل موسیقی و یک ضربه شديد اوليه همراه شود تا طول گام و سرعت شروع را بهبود و افزايش دهد. رقص نيز الگوهای راه رفتن را تسهيل و تعاملات اجتماعی بيشتری را برای بيمار فراهم می كند. بيمار دارای اختلال در شروع حرکت بايد در
شروع فعاليت های حركتي از حركات چرخشی استفاده كند .چندين بار نوسان به سمت جلو و عقب در حالت نشسته می تواند تکانه مورد نياز را برای برخواستن از صندلی را فراهم كند. در ارتباط با بهبود وضعيت راه رفتن بهتر است كه راه رفتن با سطح اتکا عريض و وسيع با نوسان بازو، گذاشتن پا بر روی فوت مارکرهای نصب شده روی زمين صورت گيرد. استفاده از عصا و واكر
باعث عدم تعادل بيشتر شده و همچنين واكرهای چرخدار چون فستينيشن را تشديد می كند توصيه نمی شود اما استفاده از آينه و محرك های بينايی-كلامی مناسب است .
با پيشرفت بيماری روز به روز از تحرک بيمار كاسته می شود و ممكن است نياز به وسايل كمكی برای راه رفتن، انتقال و ديگر امور نيز بيشتر گردد. بيماران پاركينسون معمولاً در راه رفتن با تغيير مسير و حركات نوسان بازو مشكل دارند.
براي بيماران پاركينسون درجا دور زدن به خصوص در جاهای كوچک مثل آشپزخانه مشكل است بنابراين بايد نحوه دور زدن به صورتی كه با چرخش به یک سمت بين دو پا حرف l ايجاد شود با
بيمار تمرين شود.
بلند كردن پا از زمين :برای توانايی بلند كردن پا از زمين، بيمار پاركينسون با چرخش تنه به یک سمت و تحمل وزن روی اندام های تحتانی همان سمت پای مقابل را از زمين بلند كند .مثلاً با گرفتن عصايی در دست ها به حالت اکستنشن شانه و آرنج بيمار به سمت چپ چرخيده روی پای چپ تحمل وزن كند و در اين حالت پاشنه پای راست را از زمين بلند كند .به تدريج نوع و دامنه حركات تغيير كرده و تمام سطح كف پا از روی زمين بلند شده و آماده قدم برداشتن مناسب می شود.
انجام حركات متقابل اندام ها، روتاسيون تنه، وزن اندازی و افزايش تعادل می تواند روی تشک به بيماران داده شود. تمرينات روی تشک به جهت ايجاد تعادل و هماهنگی برای اينگونه بيماران به خصوص در مراحل اوليه بيماری بسيار مناسب است. به گونه ای كه بيمار روی سطح صافی نشسته و تمرينات نوسان به طرفين را با بلند كردن دست و پای يكطرف و وزن اندازی روی سمت ديگر
تمرين كند و در مراحل بعد با حركات متقابل و متضاد اندام های فوقانی و تحتانی می تواند تمرين جلو رفتن و عقب رفتن را روی باسن )مثل كودكان( تمرين نمايد، به نحوی كه مثلا با چرخش تنه به سمت راست دست و پای چپ را از زمين بلند كرده و به جلو بکشد و مجدداً تمرين را در سمت مقابل تكرار كند.