اقدامات کاردرمانی برای بیماری پارکینسون:
تكنیک های ریلکسیشن: شايع ترين علامت تغيير پوسچرال همراه با پيشرفت بيماری پارکینسون، خميده شدن بيمار است. علاوه بر تمرينات انعطافی، كاردرمانگر بايد به بيمار استفاده از تكنيكهای ريلکسيشن و كنترل تنفسی را آموزش دهد. تمرينات تنفسی، دم آرام از طريك بينی و بازدم از طريق لب های جمع شده 2 تا 3 بار پشت سر هم با حفظ بهبود و اصلاح پوسچر را می توان با ريلکسيشن همراه كرد .
تكنیک های ذخیره سازی انرژی و مدیریت زمان: در طی مرحله اول بيماری پارکینسون تكنيک های زمان بندی فعاليت ها بايستی وارد برنامه درمانی گردد. درمانگر به مقدار انرژی و زمان مورد نياز برای انجام فعاليت بايستی توجه كند .
تشویق و امكان سازی برای حضور در اجتماع : در طی مراحل اوليه بيماری، بيمار و خانواده بايد از وجود گروه های حمايتی و منابع اجتماعی مطلع شوند. اين بيماران بسيار وابسته به ديگران ميی باشند و وابستگی می تواند فشار اضافی بر خانواده وارد كند. شركت در گروه های اجتماعی و حمايتی برای تطابق با تغييرات نقش های خانوادگی لازم بوده و تعامل بيشتر را فراهم ميكند.
اصلاح و تطبیق سازی در فعالیت های خانه داری و IADL : خانه داری به دليل وجود لرزش ها در طي مرحله اوليه بيماری پارکینسون دچار آسيب می گردد. تجويز دستگيره قطور برای خوردن و نوشتن در طی اين مرحله توصيه میشود. اغلب دست خط ريز و خواندن آن مشكل میشود. پرداخت صورت حساب، امضا و يا ديگر وظايف نوشتاری بايستی سريعا پس از استفاده از لوودوپا،با استفاده دستگيره قطور تمرين گردد. اگر چه در اين مرحله شدت و تعداد ترمورها زياد نمی باشد اما پوشيدن دمپايی يا كفش ها و لباسهايی كه با ولکرو بسته می شوند، پيشنهاد ميشود.
اصلاحات در منزل: فرش های شل و لغزنده برداشته، مبل ها نزديک ديوار چيده شود. به منظور كمک به ايستادن .صندلي بيمار دسته دار و راحت باشد. گرچه تعادل در طی مراحل اوليه پارکينسون به طور مشخص آسيب نمی بيند خانواده و بيماربايستی با نظم بندی جديد مبلمان به عنوان يک ضرورت آشنا شوند. نرده گذاری در حمام و توالت و توالت سيار بايستی برای خانه فراهم شود.
خستگی شكايتی معمول است و بيمار بايستی به ضرورت استراحت مكرر در طول روز آگاهی داشته باشد و عادت كند. تصحيح اصلاحات داخلی در طی مرحله اول بيماری پارکینسون ضروری است .
افزايش ترمور و ريجيديديتی باعث ناتوانی و اختلال در اعمالی مثل نوشتن می شود كه باز هم می توان برای تسهيل كار از وسايل كمكی نگهدارنده كاغذ روی ميز و آموزش نوشتن حروف درشت از روی الگو استفاده كرد.
درباره 8 استراتژی انضباطی برای کودکان مبتلا به ADHD بدانید.
كاهش كاركردهای اجرایی: با پيشرفت بيماری و تخريب بيشتر مهارتهای حركتی كاركردهای اجرايی ماهرانه (مراقبت های شخصی و كارهای خانه) و اجرای حركات متوالی بيشترين آسيب را می بيند. کوراو همكارانش گزارش كردند كه، با نشانه های خارجی، سرعت و توالی اجرای كاركردها و وظايف حركتی جديد را می توان بهبود و تسهيل نمود.
كاردرمانگر با ايجاد اصلاحاتی در فعاليتها كه شامل استراتژی های نشانه های بينايی، دستورات به مواقع كلامی و حركات تمرينی می باشد، موجب افزايش توانايی بيمار در اجرای فعاليت های مراقبت از خود و خانه داری می شود كه به عنوان شاخصی برای اندازه گيری كيفيت زندگی بيمار در مراحل پيشرفته بيماری محسوب می شود.
كار درمانگران ميتوانند تاثيرات حركتی بيماری را بر فعاليتهای كاركردی به حداقل برسانند. لرزش نسبت به بی ثباتی های پوسچرال اثر كمتری بر انجام كاركردهای اجرايی دارد. جلسات درمانی گروهی كاردرمانی در كاهش اثر بي ثباتي های پوسچرال بيماران پارکینسون بسيار موثر است. از مزايای ديگر اين جلسات گروهی درمانی، ارتقاء سطح درک بيمار از كيفيت زندگی خود می باشد.
كاهش كندی و سفتی حركت: به طور كلی افزايش ريتم، هماهنگی و سرعت حركات به كاهش و بهبود كندی حركت و درمان ريجيديتي کمک می كند و بهتر است تمرينات با الگوهای روتاسيون تنه ريلکسیشن (مثل حرکات نوسانی آرام) توام گردد. استفاده از بازی ها و ورزش های ريتميک همراه موسیقی برای تشويق بيشتر و ايجاد فيدبک حركتی بسيار مناسب است. پس از انجام تكنيک های ريلکسيشن حركات بصورت اكتيو در دامنه وسيع از ديستال شروع و به پروگزيمال و تنه پيش می رود. تكنيک ريتميک استابيليزيشن با مقاومت كم مفيد است. حركات اتوماتيک از حركات كورتيكال تاثير بيشتری دارند و در حين تمرينات همواره می توان از محركات متنوع بینایی و شنوايی استفاده نمود. الگوهاي PNF هم به جهت ايجاد روتاسيون در تنه بسيار قابل استفاده است.
وضعيت طاقباز معمولاً موجب تشديد ريحيديتي شده پس از اين پوزيشن در زمانهای طولانی بايد اجتناب نمود و روزانه زمانهايی را در دمر بخوابد و همچنين برای انجام تمرينات از وضعيت نشسته استفاده كند.
بدليل ناتوانی در حركات متقابل، بهتر است در ابتدا از تمرينات مناسب در مقابل آينه بصورت دوطرفه و متقارن استفاده شود و در مراحل پيشرفته تر از حركات متقابل و متضاد استفاده شود.
حركات آسان و تكراری باشد.
دیسفاژی و آبریزش از دهان: نقش كاردرمانی بكارگيری استراتژي های جبرانی و بازآموزی و آموزش انتخاب نوع غذا به بيمار و خانواده او می باشد. بلعيدن و جويدن كند و مشكل گرديد و ممكن است با خوردن لقمه ای بزرگ در معرض خفگی قرار گيرد. نوع و غلظت غذا، برای بهبود توانايی بيمار در خوردن تغيير كند. خوردن غذا در اين بيماران بسيار آرام بوده و همراه با خروج غذا از دهان، ناتوانی در نشستن، ناتوانی در لقمه گرفتن غذا و ناتوانی در خوردن لقمه های بزرگ ميباشند. بهتر است غذا گرم و به صورت تكه های كوچک و بريده شده، كاملاً پر كالری و پر پروتئين باشد تا در دراز مدت دچار سوء تغذيه نشوند. جهت كاهش ترمور بستن وزنه دور مچ دست، بكارگيری از وسايل كمكی، نگهدارنده بشقاب روی ميز و يا ليوان های دو دسته استفاده شود.