اختلال ارتباط اجتماعی
برای درک بهتر اختلال ارتباط اجتماعی، به آخرین باری که مکالمه داشتید فکر کنید. در حالی که این گفتگوی رفت و برگشتی ممکن است طبیعی به نظر برسد، در واقع “قوانین اجتماعی” زیادی وجود دارد که در طول یک تبادل موفق اتفاق می افتد.
شما با صبر و حوصله منتظر می مانید تا در نوبت خود صحبت کنید، تماس چشمی برقرار کنید و در مورد موضوع نظر بدهید.
وقتی سوالی پرسیده می شود پاسخ می دهید و ممکن است از زبان غیرکلامی مانند اشاره و زبان بدن استفاده کنید.
برای کودکان مبتلا به اختلال ارتباط اجتماعی، استفاده از زبان کلامی و غیرکلامی برای اهداف اجتماعی می تواند مشکل باشد. این می تواند شروع یک مکالمه را دشوار کند و بر نحوه شکل گیری اجتماعی و حفظ روابط اجتماعی آنها تأثیر بگذارد.
در حالی که اختلالات ارتباط اجتماعی اغلب در اوایل رشد کودک اتفاق می افتد، علائم همیشه واضح نیستند. با این حال، با بزرگتر شدن کودک و قرار گرفتن در انواع محیط های اجتماعی پیچیده تر، مانند بازی با کودکان دیگر در زمین بازی یا کار گروهی در مدرسه، آنها به سرعت آشکارتر می شوند.
این می تواند باعث نگرانی و استرس والدین شود، زیرا ممکن است با خود فکر کنند که آیا فرزندشان به سادگی “یک مرحله” را پشت سر می گذارد یا اختلالی دارد که نیاز به درمان دارد.
اختلال ارتباط اجتماعی چیست؟
بیایید با آنچه که اختلال ارتباط اجتماعی نیست شروع کنیم.
افرادی که با ارتباطات اجتماعی دست و پنجه نرم می کنند، در گفتار خود مشکلی مانند تلفظ کلمات یا ساختن جملات ندارند. آنها همچنین در درک زبان، مانند دستور زبان یا معنای کلمات، مشکلی ندارند.
ارتباطات کودک 6 تا 12 ساله شما چگونه است؟
افراد مبتلا به اختلال ارتباط اجتماعی از همسالان خود کم هوش تر نیستند. در عوض، کودکان و بزرگسالان مبتلا به اختلال ارتباط اجتماعی (که ممکن است گاهی اوقات از آن به عنوان اختلال زبان عملگرایانه یاد شود) برای استفاده مناسب از ارتباطات در موقعیت های اجتماعی تلاش می کنند.
علامت اصلی مشکل در زبان عمل گرا است، یعنی چگونه معنا در تعاملات کلامی و غیرکلامی تفسیر می شود. این می تواند پیروی از “قوانین” اجتماعی یک مکالمه گفتاری را چالش برانگیز کند. برای مثال، افراد مبتلا به اختلال ارتباط اجتماعی ممکن است احوالپرسی نکنند، نفع و زیان طبیعی مبادله را درک نکنند و به جای آن مکالمات را در انحصار خود درآورند.
به طور معمول گوینده را قطع می کنند و نمی توانند سبک گفتار خود را برای مطابقت با زمینه های مختلف اجتماعی تغییر دهند مثلا یک موقعیت رسمی در مقابل موقعیت صمیمانه
تفاوت بین اختلال ارتباط اجتماعی و اختلال طیف اوتیسم چیست؟
در حالی که اختلالات ارتباط اجتماعی در برخی از ویژگی های اختلال طیف اوتیسم (ASD) شبیه اند، تفاوت های مهمی نیز وجود دارد.
هر دو اختلال شامل مشکلاتی در مهارت های ارتباط اجتماعی است. با این حال، افراد اوتیستیک علائم دیگری نیز دارند که بر تعاملات اجتماعی تأثیر می گذارد، مانند علایق محدود و/یا رفتارهای تکراری یا اجباری. به عنوان مثال، کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم ممکن است با وقفه در کارهای روزمره خود ناراحت شوند. آنها ممکن است بیش از حد روی یک موضوع خاص متمرکز شوند و معملا به دیگران بی علاقه اند. آنها رفتارهای تکراری مانند آستر کردن اسباب بازی ها یا ضربه زدن به آنها دارن، یا به شدت به صداها و بافت های خاص حساس هستند.
ارتباطات اجتماعی یکی از اجزای اوتیسم است. بنابراین، این دو اختلال هرگز با هم تشخیص داده نمی شوند. به عبارت دیگر، کودکان مبتلا به اختلال ارتباط اجتماعی تنها چالش هایی در ارتباط با مهارت های اجتماعی خود دارند.
اختلالات ارتباط اجتماعی چقدر شایع است؟
اطلاعات محدودی در مورد شیوع اختلالات ارتباط اجتماعی در دسترس است. این به این دلیل است که اختلال ارتباط اجتماعی به تازگی در سال 2013 با تعاریف و معیارهای تشخیصی مشخص به طور رسمی تشخیص داده شده است.
قبل از سال 2013، اغلب به عنوان اختلال زبان عملگرایانه شناخته می شد. یک مطالعه جمعیتی در سال 2009 که از 1400 مهدکودک نمونه برداری کرد، نشان داد که اختلال زبان عملگرا در 7 تا 8 درصد از کودکان رخ داده است.
در مطالعه دیگری، تخمین اولیه اختلال ارتباط اجتماعی در دانش آموزان پایه هشتم بین 7 تا 11 درصد بود. پسران بیشتر از دختران به این بیماری مبتلا می شوند.
چه نقاط عطف ارتباط اجتماعی بر اساس سن مورد انتظار است؟
با توجه به انجمن گفتار-زبان-شنوایی آمریکا (ASHA)، در زیر برخی از نقاط عطف رایج ارتباطات اجتماعی که فرزند شما باید بسته به سن خود داشته باشد، آورده شده است.
توجه به این نکته مهم است که عوامل فرهنگی و زبانی وجود دارد که می تواند بر ارتباط این نقاط عطف تأثیر بگذارد.
0-12 ماه:
ترجیح می دهد به صورت نگاه کند
تماس چشمی برقرار می کند و نگاه شما را دنبال می کند
وقتی صحبت می کنید گوش می دهد
می تواند تفاوت بین آهنگ های صدا را تشخیص دهد (مانند شاد، غمگین، عصبانی) سپس صدایی تولید می کنند)
در مورد راهکارهای کمک به اختلال شنوایی در خانه و مدرسه بدانید.
توجه مشترک را نشان می دهد (کودک شما توجه خود را روی همان شخص یا شیئی متمرکز می کند که شما تمرکز می کند)
از حرکات برای درخواست های ساده مانند درخواست غذا استفاده می کند
18 ماه:
با اشاره یا صدا کردن درخواست می کند
کلمات مانند «سلام» و «خداحافظ» را می گوید
شروع به جایگزینی حرکات با زبان کلامی می کند
به گفتار با تماس چشمی پاسخ می دهد
می تواند احساساتی مانند همدردی یا همدلی را نشان دهد
زیر و بم، صدا یا لحن صدای خود را بسته به موقعیت تغییر می دهد
در مورد ارتباط غیرکلامی با کودکان بدانید.
18-24 ماه:
شروع به استفاده از کلمات یا عبارات کوتاه برای درخواست، نشان دادن مالکیت، بیان مشکل یا جلب توجه می کند.
ضمایر نزدیک، مانند من و تو را یاد میگیرد
نشانه هایی را نشان میدهد که میتوانند در هنگام برقراری ارتباط روی موضوع باقی بمانند
در دایره کلامی شرکت میکند (شما صحبت میکنید، سپس آنها صحبت میکنند )